Húnaflói – kvæða- og vísnasafn
SöfnÍslenskaÍslenska |
Stefán Sigurðsson frá Hvítadal 1887–1933EITT LJÓÐ — FIMMTÁN LAUSAVÍSUR
Stefán frá Hvítadal var eitt fremsta skáld nýrómantíkur í íslenskum bókmenntum. Gaf út m.a. Söngva förumannsins 1918, Óð einyrkjans 1921 og Heilaga kirkju 1924. Gerðist kaþólskur seinni hluta ævinnar. Stefán var fæddur á Hólmavík en ólst upp í Hvítadal í Saurbæ frá 15 ára aldri og kenndi sig við þann bæ. Stefán nam prentiðn og dvaldist í Noregi um tíma, en gerðist bóndi í Dölum er hann kom heim 1919 og bjó þar til dauðadags.
Stefán Sigurðsson frá Hvítadal höfundurLjóðJól ≈ 0LausavísurBrugðin naðinn bar ég fyrrDauðinn kallar, býr mér bað Eftirsótt er mannorð manna Er sem fyrr athvarf mitt um óttu vökur Fylgir röngu þrotlaust þvaður Gráni fljót og geymi sig Hefjast armar, morgunmenn Lækir flæða, hækka hreim Nú er hann genginn nótt á vald Saxa árin nærri ná Sólin blessuð sígur rauð til viðar Stundin týnist ein og ein Vængir blaka hefjast hátt Þér sem hefur þunga borið Æskan heillar, augun skína |
