Lífið

Einn fæðist konungur himna og heima.
Hinn sem þræll, er hlekkir geyma.

Einn er sem fossfall, er björgin brýtur.
Annar er seytla, sem enginn lítur.

Einn finnur gimsteina glitrandi bjarta.
Annar þyrna og þisla svarta.

einn er fæddur til að elska og dreyma.
Hinn til að deyða, hata og gleyma.

Einn strýkur heilagri hendi um sárin.
Hinn skapar vonbrigðin, tálið og tárin.

Einn drekkur gleðinnar angandi veigar.
Annar dauðans eitur teygar.

Þessum finnst jörðin hamingjuheimur.
Hinum er hún grátsins geimur.

Og þó eru allir á einum vegi
upp móti skínandi, heiðríkum degi.