Sumardísirnar

Fljúgið þið, syngið þið, sumardísir lands!
- Sólin skín og blærinn strýkur lítil, nýfædd stráin.
Stígið yfir breiðum sveitum ljóss- og lífsins dans.
Leysið þar sem ennþá drúpir bundin gróðrarþráin.
Kyssið þið fræin-
kastið inn í bæinn
sólskinsgeisla úr auga til hins vetrarveika manns.

Andið þið á jörðina - hún er bleik og ber,
blómgið hana, fyllið hana ungu, sterku lífi.
Þar sem liggja vegir ykkar, blómaangan er
eins og ilmur heitra vína gegnum loftið svífi.
Kastið öllum tötrum,
kippið burtu fjötrum,
kallið fram til nýrra söngva linda- og lækjaher.

Komið þið, komið þið ljósadísir lands!
Lífið verður sótt og dauði þar sem nóttin ríkir.
Lyftið undir vetrarþreytta ljósþrá sérhvers manns.
Látið skína af brjóstum ykkar svo að myrkrið víki.
Sólskinsdísir syngið,
sæ og bygðir yngið.
Stígið yfir köldu landi gleði- og gróðrardans.