Trillukarlar 1970

Karlarnir í grásleppunni góna á hafið út,
Grenó er þar fyrst og fremst, með Dabba litla kút
á eftir koma Garðar Björns og Gunnar Magnússon,
grínistinn hann Palli Kristjáns, blístrar lon og don.
Siggi karl í Sælandi
syngur yfir Hjálmari
Viðar Jónsson verður fár
vöðlast áfram Árni Lár
Steini Sím með dós af snússi, stendur klár.

Út á miðin bátarnir þeir berast furðu fljótt,
á flestum þeirra er lítið sagt, en engum er þó rótt.
Taumlaust hefur löggustjórann taugaspenna háð,
tilþrif eru í Rúnari, sem gefur öðrum ráð.
Tóti Þorleifs tórir enn
Tóta Baldvins vantar menn
Inga Lár ég laginn tel
Laugi og Simbi fiska vel
guði á vald ég gamla Tona og Ragga fel.

Kominn er í trillustuðið Kristinn Tía á
karlinn Björgvin segir alltaf gömlum dögum frá.
Allt hjá Árna er á Skutli jafnan skralli í
Skarphéðinn á Ödda, sem er oftast frjáls og frí.
Alli á Ósk er ósköp smár
oftast Rósmundur er klár
Stebbi Gunnlaugs startar vél
stjórnar Sigga að ég tel.
Grásleppuna Árni Guðlaugs aflar vel.

Trillukarlar eru oftast orkumiklir menn,
óttalaust þeir hafa sótt og sækja sjóinn enn.
Þó þeir séu stundum heldur stirfnir orðum í,
stendur það ei djúpt og fyrirgefst það því.
Þeir hamast heilu dagana
og halda sig við bryggjuna,
margt þeir skrafa og skemmta sér,
skammast stundum eins og ber.
En flestir eru frjálslegir, sem betur fer.