Dómur

Maður fór villu vega,
villtist á skuggans brautir.
Hataður hæddur og smáður,
hnepptur í sárustu þrautir.

Harða hlaut hann dóma,
fyrir hlutdeild í myrkraverkum.
Þjófur það sögðu margir,
þeir beittu áróðri sterkum.

Þó vissi enginn með vissu,
hvort væri það satt eða logið.
En fljótt höfðu bölvunarbænir,
um byggðir allar flogið.

Svo liðu langir dagar,
- loksins var sigur fenginn.
Kveðinn upp dauðadómur,
dæmt þó sönnun væri engin.