Vorhugur

Von í hug mér vakna fer
veðrið er að hlýna.
Vorið bráðum býður mér
báða arma sína.

Vorið kemur, vetur flýr
vaknar allt af dvala.
Sólargeislinn glaður, hlýr
og golan milda, en svala.

Vorið glæðir von og yl,
veitir gæfu og yndi.
Ef það væri ekki til
enginn sælu fyndi.

Vorsins geislar vekja dáð,
verma, prýða og græða.
Með birtu og ást um lög og láð
lífsins geislar flæða.

Vorið læknar vetrar sár,
vefur allt í ljóma,
þrautum eyðir, þerrar brár,
þúsund gefur hljóma.