Rennur svefnlétt sunna

Rennur svefnlétt sunna
sundið bláa yfir
roðar fögur fjöllin, 
fagnar allt sem lifir.
Björtu vorsins veldi
vetur eftir langan
söng í sálu minni
sumars vekur angan.

Undan klaka kufli
kemur jörðin fögur
landsins djúpu dalir
drangar, sker og ögur.
Dögg á stráin dregur
draumageisla bjarta.
Vorsins töfratónar
titra í hverju hjarta.

Fjöllin háu hulin
heljar köldum frera
djörf með degi hverjum
dekkri ásýnd bera.
Hvítum fannafeldi
feigðar búin gangan.
sveiptur sólareldi
sumardaginn langan.

Langt á æfi er liðið
liðin æskuvorin
samt, er grundin grænkar
gjarnan léttast sporin.
Það er síung sæla
sérhvert vor að lifa
meðan æfiárin
óðast burtu tifa.