Á Langsdalsfjalli

Þegar ég sit í hömrum há
og horfi niðr í dalinn langa,
þars blómfagrir knappar indælt anga
og leika í hlíðum lömbin smá,
hvar sóley gyllir iðgrænt engi
og er á ferðum lystugt mengi,
silfurbjört Blanda brunar fram,
best þykir mér að líta hann Hvamm.

Þar hefi ég eignast mest og misst,
margt það er ég eigi séð fæ aftur
fyrr en að drottins dýrðarkraftur
innleiðir mig í æðri vist,
þar sem ástvinir allir finnast
og á þær fornu tryggðir minnast,
þar eilíf gleði skærast skín,
ég skemmti mér þar við börnin mín.