Formannavísur úr Vestmannaeyjum 1765

I. Kafli.

Um tíæringana.

Upp telja alla vil ég

Eyjaformenn, sem fleyjum

stjórna með stilling hreinni

standi því fylgir vandi.

Kveðið þó lítt sé lipurt

ljóðasafn, vinir góðir,

sízt skal þó lýði lasta

lóni — með boðnu — Sónar.

Bjarni Magnússon.

Fínn er formaður Bjarni
fyrstnefndur geymir lista
Magnússon minnst sem dignar
mær Ránar hæst þó bærist.
Kvakar í kirkju líka
klerka þjónn sóma merkur
flæðar fálka ótrauður

fljúgandi reynir drjúgum.

Ormur Jónsson.

Æðandi áls á búðir
Ormur lítt hræðist storma
kappaval hefur heppinn
horskur veiðandi þorska
siðprúður sæmda maður
súða hjört löngum knúði
vel gætinn álku ála

ýrabör löngum stýrir.

Guðmundur Pálsson.

Guðmundur sels á svæði
setur þess verður getið
flæðar dýr öngla auðugt,
arfi Páls næsta djarfur,
fiskinn við glímir gæzku
góðlyndur hann þó fyndist
siglu vel frægur fugli

fýrugur jafnan stýrir.

Guðmundur Eyjólfsson.

Guðmundur líka leiðir
liðugt vel þekkti smiður
Fortunu á fiska lónið
fjáður af hagleiks dáðum
flytur á flæðarbrautum
frú á Týs rasta búa
áseta allvel kætir

einatt með fróðleiksgreinum.

Hallvarður Markússon.

Hallvarður frægð ei fellir
frómleiks iðkandi sóma
hauk lætur hrannar kreika
Hræsvelgi þrátt nálægist.
Gildur á geddu veldi
gleypi járns dauðum steypir,
dvelur oft dröfn á hvala

drótt meður fram á nóttu.

Jón Jónsson.

Jón einn góðfrægur greinist
glaðlyndur hér formaður
Kirkjubæ oft frá arkar
eyðir stáls hvals á breiður
lætur um lýsu brautir
lýði knörr meður skríða
slingur nóg fisk að fanga

frækinn hóflega sækir.

Jón Þorsteinsson.

Jón Þorsteins sagður sonur
sannnefndur einn formanna
lóðs kennist líka þessi
ljær dönskum hönd með æru.
Frómur sá lætur sveima
sundajó ufsa um grundir
hann löngum gjörir ginna

grunnung úr síldar brunni.

Jón Nathanaelsson.

Nathanaels er nýtur
niðji Jón sá hinn þriðji
einn hér á Eyjum stjórnar
alþekktur finnst til valinn,
bör álma blossa hlýra
bræði sá aldrei hræðist
friðríkur sæ val súða

synda lætur hlé strindar.

Erlendur Ólafsson.

Erlend ég einn fæ greindan
Ólafsson þeim í skóla
stjórnari stilltur gjarnan
strindar þrátt sézt á linda
sunda gamm sá vel reyndur
sendir af Óðins kvendi,
leiðir svo fremda fjáður

fisk heim á hlunna diski.

Ögmundur Pálsson.

Ögmundur í það standið
orðinn er settur forðum
borða sá brims á jörðu
blakk lætur tíðum flakka
slingur með stjórnar strenginn
stafn setur bring á drafnar
leiðir fisk karfa úr kvíum
kvíðalaust sezt á víði.

Pétur Snorrason.

Pétur um lýsu lautir
latur sízt jafnan ratar
rostunga ræfurs hestinn
renna, hlés elda spennir,
lætur með lýða sveitum
leiðist ei fisk að veiða
spakur á sperlings mauki

spora land hefrings þorir.

Hallur Hróbjartsson.

Tólfæring út á elfu
allvel Hróbjartsson Hallur
keyrir á kembings mýri
kári þá veltir báru
forðast ei fisk að myrða
flyðrum sízt vægðar biður
trönu flóðs tólf með fjöðrum

Týr bauga fullvel stýrir.

II. Kafli.Um bátana.
Jón Snorrason.

Arfi Snorra enn sézt Jón
oft með sjávar hanzka
strítt kann þorra um steinbíts frón

stýra bátnum danska.

Magnús Þorsteinsson.

Magnús þarfi Þorsteins arfi

þorskinn veiðir

fleytir djarfi flæðar skarfi um flyðru leiðir.
Einar Jónsson.

Einar með sinn ára svan
unnar sézt á víðum grunn
greina frá því greitt ég man

grunnungs særir kaldan munn.

Bjarni Jónsson.

Bjarni sézt með sinnið hresst
sá hræðist ei veður hvesst
dregur flest þá sjó á sézt
sinn fær lest nær öldu hest.

Sigurður Guðmundsson.

Sigur dregur sæg á lagar flugu
súða kúði á búðum flúða lúðist.
Reglu fugl með ragli siglu höglar
um reita leita beitu neyta feitrar.
Á græði blíðum grið ef þjóðum eyðir
gírugs rýr ei fira hlýr óhýri
er ólurinn ára mar vel stýrir
þá ála skála stála nál við rjálar.

Jón Jónsson.

Á jónum láa ég fekk séð
Jón frá Háagarði
fyrða knáa flytja réð

fiskinn slá ei sparði.

Jón Þorláksson.

Þorláks knörr Jón arfi ör
ýtir þrátt á hafið blátt
hönd hans snör úr fiski fjör

færir brátt með kaskan mátt.

Auðunn Þorsteinsson.

Auðunn flæða víllaust val
til veiða leiðir
heppinn, knappur, horska þorska

hirðir, myrðir í kyrrð á byrðing.

III. kafli.Lukkuósk til allra áðurtaldra formanna.kvalur

Uppteiknaðra einn sé stjórnar yfirherra
guð, sem situr himni hærra

og horfir jafnvel á það smærra.

Leiði hann þessa um lönd og sjóinn lukkulega
öllu hrindi böli og baga,

blessan hljóti heims um daga.

Þeir svo fái þegar af leggja þetta standið
yfir fluttir sorgar sundið

sælu hafnir gleðinnar fundið.

Því friðarins landi formenn á með fögnuð mestum
óska ég lendi og uni að vistum

allir samt fyrir Jesúm Kristum.

(Eftir Lbs. 163 8vo bls. 373 og áfr.).