Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Alþingisrímur 10Alþingisrímur – tíunda ríma (Konungs ríma og ráðherra)Bálkur:Alþingisrímur
Fyrsta ljóðlína:Enn skal hróður hefjast minn
Höfundur:Valdimar Ásmundsson
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Flokkur:Rímur
Skýringar
Talið er að Valdimar hafi lagt til efni rímnanna en fengið Guðmund skólaskáld til að yrkja þær.
1. Enn skal hróður hefjast minn.Hilmir góður þetta sinn, Rínar eldi reifaður, réð fyrir veldi Danmerkur.
2. Afar tiginn öðling sáaldurhniginn mundi þá. Kóngurinn get eg kynsæli Christian hét hinn níundi.
3. Ástsæld hljóta af ýtum vannenginn skjóta vildi hann; efldi frið og frelsi jók, fylkir við er ríki tók.
4. Beitti forðum brandi sábuðlung storðum Mistar á, hjörs í róti harðskeyttum herjaði móti Þjóðverjum.
5. Atti að lubbum eggjum þá„Als“ og „Dybbøls“-hæðum á; vals á slóðum hristi hrein hetjan góða Mistiltein.
6. Var að etja ofjarl viðálmahret frá Dana hlið, enda fóru ófarir álma-Þórar tröllefldir.
7. Bismarck, Fjandans fulltrúi,fúlum anda blásandi, Dönum kaldan klaka á kom þar galdrahundur sá.
8. Talsverð missti lönd og lýðlofðung Christian stáls við hríð; hræddist síðan sjóli mest sverðahríð og vopnabrest.
9. Sat í Höfn með hirð í frið, —há er Dröfn sú borgin við, sóma hlaðinn heimsfrægur höfuðstaður Danmerkur.
10. Tvo ráðgjafa ræði’ eg um,ræsir hafi í meðráðum; hrannar ljósi hlaðnir með, hétu Goos og Sehested.
11. Ísland lýtur öðling þeim,öld er býtir rauðum seim — þar sem aldrei sumarsól sest við kaldan norðurpól.
12. Þar eru háir herkóngar —herma frá þeim rímurnar. — Hilmis gagns þar geyma þeir Goos og Magnús prúði tveir.
13. Svo bar við einn sunnudag,saddur friði og auðnuhag yfir borðum öðling sat; átu korða runnar mat.
14. Þar var dísætt þrennslags vín,þar var nýsteikt keldusvín; baunir ýtar átu og graut, ákavíti um borðin flaut.
15. „Brennivínið bragðgóða“,bjarta, fína og heilnæma sjálfur dreypti’ í sikling stór, sem hann keypti af Bensa Þór.
16. Borð fyrir gylfa gengur snarGoos með Ylfings brugðið skar, ekki frýnn var á að sjá, yggldust brýnnar gráar þá.
17. Augum hvolfdi ákaft þar,Ísafold í hendi bar; brann sem gneisti’ und brúnunum, blaðið kreisti’ í lúkunum.
18. Enginn brosti, öðlings þjóðeins og lostin þrumu stóð. Mælti hraður hilmir þá: „Hvað er það, sem gengur á?“
19. Innti í skyndi aftur hinn:„Illtíðindi, herra minn; hreyfa snarir herskildi herkóngar á Íslandi.
20. Allt í brandi’ og báli’ er þar,blóði randir litaðar, bragna fall og brandshviður; berst þar allur þingheimur.
21. Út úr ríkisráði mérrammir víkja ætla sér runnar þorna þjóðfrægir, — þeir eru’ orðnir vitlausir.
22. Skortir Valtý vopn og lið,varla er talað þar um frið. Býsna hnellinn brands við el Bensi féll, og það fór vel!
23. Æða slyngar áfram þarÍsfirðinga kempurnar; skjóma’ á þingi skerpir sinn Skaftfellinga jötunninn.
24. Þetta lygi engin ereftir því sem stendur hér: skammagrein, sem — skilst mér von — skrifaði Einar Hjörleifsson.
25. Líkur bola biksvarturblæs að kolum Þjóðólfur; út þar fossar eiturtjörn, en Einar krossar sig og Björn“.
26. „Hvaða fjandi?“ hilmir kvað,„höndum vandi kemur að, eyðist ríkið yndi þver, illa líkar stríðið mér.
27. Grein mér rétt um hersins heild,hvað er að frétta’ úr efri deild?“ Goos þá svarar: „Illa er aftur farið kóngsins her.
28. Árni dugar ekki hót,elli bugar Þorkel ljót, Júlíus gefur jafninga, Jónas hefur ginklofa.
29. Bagals hristir Hallgrímurhirðir Kristí sauðkindur, pillur hnoðar himneskar úr hjómi’ og froðu mælskunnar“.
30. Borðum, hrindir hilmir fram,hverfur yndi frægum gram; saman kallar ríkisráð ræsir snjall og fékk svo tjáð:
31. „Ellin ljóta amar mér,annars skjótur byggi eg her; brands með hviðum blóðugan bældi eg niður ófrið þann.
32. Hefði ungan hlegið mighjörva þungan troða stig, hrista nakinn hjör og sax, en hvað skal taka nú til bragðs?“
33. „Herra“, sagði Sehested,„sé eg bragð, er förum með: Finn einn aldinn eigum vér, ýmsa galdra’ er temur sér.
34. Gorms frá tíð er gamla sá,gengur skíðum hafið á, um himin þýtur, haf og grund og heljar-Víti á klukkustund.
35. Ekki er vandi Finna’ að fáað fara á gandi’ um höfin blá, til að æra alþingi eða hræra’ í þjóðinni.
36. Sendið Finninn alþing á,yðar kynni boðskap sá, að harðir láti af hernaði hlynir plátu á Íslandi —
37. á þeim lemja auðvelt sé,ef þeir semja’ ei vopnahlé — slíðri’ ei hringa hlynir brand, „Heimdellingar“ skjóti’ á land“.
38. Þengli ráðið þóknast réð,þakkir tjáði Sehested; gandi renndi rammaukinn um Ránar lendur Finnurinn.
39. Allt var þá í uppnámi.Öllum brá við þingheimi, þegar renndi’ í Reykjavík ræsis sending flugu lík.
40. Vænstan kostinn sinn þeir sjáað sefa rosta’ og hjörva þrá; hættu eggja ógnir við ára tveggja sömdu frið.
41. Margur friði feginn varfrækinn viður skjóma þar, enda þótti um endirinn uggvænt drótt í þetta sinn.
42. Hétu þó í huga sérhandar snjóa Böðvarner, að þeir skyldu annað sinn auka Hildar rifrildin.
43. Valtýr fór til Hafnar heim,hlaðinn stórum auð og seim; hefndir stríðar hugði á hirðir víðis ljóma þá.
44. Veislu þáði’ í hilmis höllhlaðin dáðum kempan snjöll; korða álfur kónginn fann, kyssti sjálfan ráðgjafann.
45. Þungt féll Lauga’ að leggja fráljótri flauga’ og eggja þrá; stála Baldur blóðugar beit í skjadar rendurnar.
46. Ýmsir vóru óvígireftir stóru kapparnir; slíðraði digur sísta sinn sverðið Vigur-klerkurinn.
47. Jón í Múla mergund bar,mýldist túli hetjunnar. Sómakarlinn Sighvatur svo var fallinn óvígur.
48. Heima þroka hertogar,hildi lokið allri var, enda skil eg efni við. — Enda vil eg ljóða klið.
49. Lengur strenginn stirðan minnslá eg eigi hirði’ um sinn. Sof þú, dúfan dýr og góð, döf þín ljúf sé, hýra fljóð. |
