Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
HaustiðFyrsta ljóðlína:Þá síðla morguns sunna rís
Höfundur:Sigurbjörn Jóhannsson
Heimild:Sigurbjörn Jóhannsson: Ljóðmæli. bls.81–83
Viðm.ártal:≈ 1900
1. Þá síðla morguns sunna rís>við sjónhring geislaprúð >og fagurlima fölnuð dís >sitt fellir græna skrúð, >en nóttin hrímga húð, >á hauðurs breiðir súð, þau vitni þögul vetrar komu boða.
2. En oft er svipur haustsins hýr>og hressir dapra lund, >það skæran himinn skrauti býr, >þótt skyggi nótt á grund. >Á frjálsan skemmtifund >þá fýsir menn og sprund, hið létta andans loft til sín að draga.
3. Oss sýnir haustið sumarföng,>þótt sumra virðist rýr, >en sé ei andans sjóndeild þröng, >vor sál við nægtir býr. >Til himins hún sér snýr >og heimsins blótgoð flýr, – hinn máttka dollar, manni allt er veitir.
4. Þótt haustið jafnist vor ei við,>það vel oss gleðja má, >það tímans framrás leggur lið >og lætur okkur sjá >að blómið beði á >þarf blund og hvíld að fá, svo lífsmagn nýtt til næsta vors það fái.
5. En lífið manns á líka vor>þá ljúfu æsku stund >og það á sumar þroska spor >með þrek í sál og mund. >Að hausti hels í blund >það hnígur þreytt á grund, svo yngdan kraft til æðra lífs það fái. |
