SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 43Á hvítasunnudagFyrsta ljóðlína:Hvör sem elskar með allan sann
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.47
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Á hvítasunnudag
Evangelíum Jóh. xiiij (23–31) Með lag: Hvör sem að reisir hæga byggð
1. Hvör sem elskar með allan sannorð mitt á hjartað lagði, faðir minn einninn elskar þann, ástríkur, hýr í bragði; við munum til hans vitja þrátt, vistast hjá honum dag sem nátt, Jesús Guðs son svo sagði.
2. En hvör sem ei vill unna mérorðræðu forsmár mína og orð það hvört þér heyrðuð hér held eg ei mitt alleina heldur föður míns mjúkast mál, mig sendi hann að gleðja sál, birta svo brjóstið hreina.
3. Mælt hef eg þetta mjög þrátt ennmeðal yðar og kenndi: Heilagur andi, huggarinn, hvörn minn faðir að sendir í mínu nafni mun kenna klárt, gjöra yður það ljóst og bjart hvað sagði eg yður og sýndi.
4. Eg læt minn frið svo yður í téog gef nú friðinn þann sanna, ei sem veröldin elskar fé og ljúgdýrð hefðarmanna; hryggjunst ekki þá hjörtum í, heyrðu þér eg lofaði því afturkomuna að kanna.
5. Ef þér kunnið að elska migorð það víst gleðja mundi eg fari þann rétta friðarins veg föður míns leita að fundi, því faðirinn minn er meiri mér, mælt hef eg slíkt svo tryði þér, styttuð svo hryggðarstundir.
6. Frá þessum tíma tala eg eitil yðar margt að sinni; kemur höfðingi heims að því honum ei neitt þó vinni; með mig hafa en heimurinn kann, hér af sjá eg föðurnum ann og hefi boð hans í minni.
7. Gef þú, Jesús, eg elski þig,orð þín vandlega geymi; heilagur andi huggi mig í hvörri neyð lífs í heimi; samviskan jafnan gleðjist góð af guðdóms friði en hrindi móð, angri svo öllu gleymi. Vísan
1. Heitir Jesús að hljótihollan gest sem að hugfestir og fölskalaust orð sitt elskar inn í brjóst og sinni, því hann og faðirinn finni fræga vist og þar gisti; sinn frið segist þeim unna, sætara heims meðlæti.
2. Vort hið veika hjartaverka þú með trú sterka, Jesús minn, að þig hýsum inni þar hvörju sinni. Faðir og andi fræði, um frið þann jafnan biðjum að ótta heims í hættu, hugaðir, aldrei bugum. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 47–48) |