SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
HugvekjaFyrsta ljóðlína:Sjálfur sannleiks andi
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.100
Viðm.ártal:≈ 1600
1. Sjálfur sannleiks andisendur í heiminn þennan að straffa synda safn. Það er hans vild og vandi veginn til lífs þeim kenna sem dýrka Drottins nafn. Hann vekur oss upp ef viljum vér að því gæta, veit eg þess enginn kann með réttu að þræta að vér skulum fyr iðran lifnað bæta ellegar hefndar reiði Guðs að mæta.
2. Guðdóms gæskan hreinagjörir við kristnar þjóðir sem faðir og fóstra trú eða svo glöggt að greina sem góðlynd hjartans móðir hirtir börn og hjú, lokkar fyrst með ljúfum elsku ráðum, litlu síðar ógnar orðum bráðum en fyrir það vér þetta tvennt forsmáðum þrífur hann vönd og refsar, þó með náðum.
3. Það er hið þyngsta efniþá vér skaparann góða fáum með fullu styggt svo að með heift hann hefni; hjartað hið þolinmóða úr hófi mun þá hryggt; á iðranarleysi er honum mestur leiði, til örvæntingar veguna trú eg það greiði; vari sig hvör, að vísu, eg þess beiði, voðalegt er að bíða Drottins reiði.
4. Æðri virðing enginoss má bera til handa en heita herrans börn; þó höfum vér helst til lengi hætt í þennan vanda að forsmá föðurinn vorn. Svo er nú komið, hann kallar hátt með æði, kann hans enginn stöðva ógnarbræði, fleygja skal þeim í fjandans kvalir og mæði sem finnst ei skrýddur hreinu brullaups klæði.
5. Hef eg það mark á heimi,hann er kominn á enda, því spillist öll hans art; svo sem í svefni dreymi sé eg nú hvar vill lenda, koma mun kallið snart, annaðhvört með efsta dóms atkvæði ellegar plágu, fárlegu skaðræði, sem það Nóa synda hefndar flæði, vér sjáum það glöggt og heyrum líka bæði.
6. Áminningar allarundan lætur ganga sem forðum faðirinn trúr; með klárum orðum kallar, Kristur á dyrnar bangar svo skelfur mold og múr. Á himni og jörðu hræðileg undur sýnir, hita og birtu sólin mjög svo týnir, að vísu ræð eg, vaki þér bræður mínir, veraldar skemmdin Jesúm Guðs son pínir.
7. Eyðing Jórsala borgareftir táknin stóru með alls kyns undrum kom; oss gefur efni sorgar, eins og vær þeir fóru að forsmá friðarins Róm. Jesús Guðs son gaf þeim biðstund langa, Gyðingar fengu áminning svo stranga, öngvan þyrfti eftir slíku að langa, alleins tekur í þessu landi að ganga.
8. Oflangt er nú að greinaundur og býsnin fleiri sem fréttast firr og nær; öll hafa þýðing eina, engin læst sem heyri þó kalli faðirinn kær. Á einu ári víst í voru landi versta óráð bruggaði óhreinn andi að sínu lífi sjálfur margur grandi, sérhvör bið eg að hræddur og bljúgur standi.
9. Veit eg voru landiveittan mestan sóma, það er þó allra yst; hér kom heilagur andi með hreinum orðsins ljóma og kenndi oss Jesúm Krist. Hafið er Ísland himins á dýrðar palla, til helvítis með sneypu mun það falla nema vér lærum Níníve breytni alla, náðugan Guð af hjarta til vor að kalla.
10. Hér eru hirðar góðir,hér eru biskups stólar, kirkjur í hvörri krá, klerkar á kenning fróðir, komnir í landið skólar svo lýðurinn læra má. Valdsmenn taka nú visku nóga að fanga ef vildu það eftir ráðunum Drottins ganga en fyr það vér elskum meir hið ranga allar stéttir þurfa ógnan stranga.
11. Valinn til sálusorgar,settur í hæstan vanda einn andlegur biskup er; sá þeirra blóð skal borga og bráðlegan reikning standa sem villt af veginum fer; því má hann ei láta mannvirðingar hlífa, mútur og gáfur verður frá sér drífa, með skelfing synda sárin upp að rífa, sé hann ei hræddur ríkismennina að ýfa.
12. Einn veg prestar allireru í þennan máta Jesús umboðs menn, kjörnir réttu kalli, Kristum skulu þeir játa en ógna syndum senn. Þó herra og kónga hafi menn sér á móti heims illgjörðir trú eg að straffast hljóti, en víst mun oss að virðingarnar þrjóti, vóru svo margir lamdir fyrir það grjóti.
13. Vér viljum hirðar heitaog halda en æðstu sæti veraldar virðing með, dæmunum Drottins neita, dramba af eftirlæti en elska auð og féð. Svo fáum vér haldið hylli ríkismanna vér hræðunst oft að votta þeim eð sanna, sálarmorð er syndir ekki að banna, svikulir þrælar versta plágu kanna.
14. Því bið eg af hjarta hreinuhirða og bræður mína í nafni Drottins nú að verðum allir á einu og aldrei látum dvína að kalla af klárri trú. Satan gamli sér það líður að dómi, svikarinn óður berst í litlu tómi, styggjum hann með hvellum orðsins hljómi, hinum trúlyndu vís er dýrð og sómi.
15. Svo hefur sett til varnarsjálfur skaparinn þjóða kóng í heimi hér að sjá til sinna barna og siðuna rétta bjóða friðinn svo fengjum vér. Stjórnar valdinu stöndum ekki á móti, strangan reikning trú eg það gjalda hljóti, leggja á straffið lögin svo enginn brjóti, lofs og æru góðir menn að njóti.
16. Því skal valdsmenn vandaog velja að heiðri sönnum og hjartans hreinnri trú í slíku starfi að standa, stjórna kristnum mönnum, þó náist það ekki nú. Með fénu taka nú flestir völdin kaupa, fær þau hvör sem meira vogar að raupa, fyr gull og háfur, gjafirnar silfurstaupa girnist margur í vandan sess að hlaupa.
17. Nú bið eg Guð að náðanákvæmd stjórnarmanna og líta á laganna rétt. Auður á öllu að ráða, Ísland má það sanna, útvalin er engin stétt. Peningur leysir, peningur líka dæmir, peningur margan bófann heiðri sæmir, peningalausir plaga að kallast slæmir, peningagjaldið landið að gæðum tæmir.
18. Enn forsvar fær að minnafátæk þjóð í landi sem bæði er sár og sjúk. Sé eg því öngvan sinna þó soddan lýðum grandi bæði frost og fjúk. Fyr hungur og fátækt hjónin verða að skilja, hrakin í sundur móti Drottins vilja en frillulífi og hórdóm margir hylja hafi sá fé sem beiðir þess að dylja.
19. Hér gjörast háska dómar,hvatskeytlegir úr máta, helst um hjónaband. Þegar einn af illsku rómar að hann vilji skiljast láta, það gengur honum í hand. En lögmál Drottins ljóst mun annað hljóða að leggi eigi þvílíkt tryggðamál fyr óðal; valdsmenn bið eg að virði mér til góða, vil eg þeim slíka villu mest forbjóða.
20. Þó hafi þeir mannvit meira,mælsku og orðaprýði; Guð hefur gefið það allt. Þess sem þágu þeir fleira þarfara sé þeir líði og hyggi að hjólið er valt. Veit eg í dag að valdið er þeim í hendi, víst er á morgun tignin frá þeim vendi; sjálfur Davíð sætleik dyggða kenndi, Salomon biður að Guð sér vísdóm sendi.
21. Hugvekja skal heitahátturinn orðaljósi, sá er eg samdi hér. Rétt vil eg öngvan reita, ráði nú hvör og kjósi að hafa hana heim með sér. Reikna eg þann sem reiðist kvæði mínu réttan óvin Jesú Kristí pínu. Guðs börn munu það geyma í hjarta sínu, gefðu, Drottinn, framgang orði þínu. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 100–103) |