Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Þormóður í SmáradalFyrsta ljóðlína:Þroska bænda þráði að auka
Höfundur:Guðmundur Friðjónsson
bls.127–128
Viðm.ártal:≈ 1950
Tímasetning:1942
Skýringar
Undir titli stendur: „(Gervinöfn)“
Prentað í ljóðabókinni Utan af víðavangi (1942), 1. Þroska bænda þráði að aukaÞormóður í Smáradal. Gildi vetur-grænna lauka gjarna vildi leiða í tal; sótti í haust um sumarauka – sendi himni bænarskjal.
2. Áheyrn fékk hjá alda verðiármaðr þessi, hún var góð. Blíðu faðir bón hans gerði, blessun veitti landi og þjóð. Haustblóm lyftu hnappi úr sverði, hló í túni sóley rjóð.
3. „Hættið, bræður, höfði drúpa,“hermi eg laukrétt Þormóðs orð: „Auðhumlu nýmjólk ávallt súpa ættu bændr á klakastorð. Einurð skylduð ekki hjúpa; Ófeigs hnefa fram á borð!“
4. Hann var flestum hreinni og beinni,hugumstærðin hvergi veil; vildi ekki í verstöð neinni vera í skipulagðri seil. Bóndi kaus á bújörð einni bergja ilm úr töðugeil.
5. Þeir, sem fé í brekku beita,brautir leggja um háls og skarð, velgengni í verki leita, viðhorf laga, skapa arð – halda á lofti höfði sveita, hylling sæma bóndagarð.
6. Menn, sem standa á verði og vaka,verða síst á áttum tveim; virkan þátt í viðreisn taka – vel sé ætíð görpum þeim; kjósa eigi krók sinn maka, konung alda sækja heim.
7. Skotspónn hvassra eiturörvaer þó hver, sem stendur þar, má úr sporum hvergi hörfa, hættu mæta, ráðasnar; mun, þó falli, ýmsa örva af því hlífiskjöldinn bar.
8. Marga verður fórn að færa;frábær skynjun þetta veit. Má af dagbók lífsins læra listina þá: að blómga reit. Hag vorn myndi og hróður stæra höfuðból í hverri sveit.
9. Brá sér lítt, þó blæddi úr undum,bleikan hvatti sporum jó, bóndi, er stýrði fagnafundum, fól sig himni og smárató. Þar mun síðar leiftra í lundum ljós, er tendra Harpa og Gó.
10. Eigi matar alla á rjómaauðna; sína götu fer. Árbót lét þó aldinblóma ánafnaðan, frændi, þér. Kosti’, er sofa, dreptu úr dróma, Drottinn! gerðu úr fræi ber. |
