Heims ertu skilinn mörg við mein

Ekki er hér lausavísa heldur erindi úr fögru kvæði Stgr. Th. um gamla kennarann sinn, Sveinbjörn Egilsson. Haraldur Níelsson segir um höf og pereatið og vitnar í Jón Aðalstein Sveinsson móðurbróður sinn sem átti þátt að því upphlaupi:
Jón taldi Arnljót Ólafsson hafa verið aðalhvatamanninn, en Benedikt Sveinsson og hafa lagt mikið til æsinganna. En drýgsta hlutann átti þó sjálfur bæjarfógetinn, Kristján Kristjánsson, að hans dómi, í „pereatinu.“ (jan. 1850)
Oftar en einu sinni bar „pereatið“ á góma, meðan ég starfaði með Stgr. Th.   MEIRA ↲

Ekki er hér lausavísa heldur erindi úr fögru kvæði Stgr. Th. um gamla kennarann sinn, Sveinbjörn Egilsson. Haraldur Níelsson segir um höf og pereatið og vitnar í Jón Aðalstein Sveinsson móðurbróður sinn sem átti þátt að því upphlaupi:
Jón taldi Arnljót Ólafsson hafa verið aðalhvatamanninn, en Benedikt Sveinsson og hafa lagt mikið til æsinganna. En drýgsta hlutann átti þó sjálfur bæjarfógetinn, Kristján Kristjánsson, að hans dómi, í „pereatinu.“ (jan. 1850)
Oftar en einu sinni bar „pereatið“ á góma, meðan ég starfaði með Stgr. Th. í bíblíuþýðingarnefndinni. Hallgrímur biskup braut upp á því. En Steingrímur vildi ekki um það tala. Hann var einn þeirra pilta sem harðast urðu úti; því að hann var meðal þeirra, er útiloka átti frá því að taka próf vorið eftir. Samt varð ekki úr því og ætla menn, að hann hafi þar notið föður síns. En þegar Sveinbjörn Egilsson dó tveim árum síðar og fregnin um lát hans barst til Kaupmannahafnar, yrkir Stgr. hið fagra kvæði sitt um hann. Það er fullt af lotning og aðdáun fyrir mannkostum, gáfum, óðsnilld og vísindastarfsemi Sveinbjarnar og í því gerir hann þessa játningu:

Heims ertu skilinn mörg við mein
mun enginn trega þitt við leiði,
. . .
Allur kali út af misklíðinni er gersamlega horfinn og fremur hallar Stgr. á sig og piltana. Í formálanum Ljóðmælum eftir Jón Þorleifsson, er hann ritaði 1868, telur hann „upphlaupið móti rektor Sv. Egilssyni“ verið hafa „óyndisúrræði“.



    ↑ MINNA