Þorngrund mælti, þar er hún sat

Þorngrund mælti, þar er hún sat
þekk við lundinn geira:
Hamarskoru og gloppugat
gerðu í hægra eyra.

Hamarinn mér í greipar gekk
það gæfumerkið fína
eitt ég gat að erfðum fékk
og allar systur mínar.

Mér er ekki að missa tamt
þó margra kindur deyi
svo er mitt gatið gæfusamt
því grandar refurinn eigi.