Sárfátækra sem að aldrei sinnti kvöðum

Símon virðist hafa verið gæddur einhvers konar fjarvísi og draumspeki. Eitt sinn að vetri til var hann á ferð yfir Svínavatn, sem þá var á ís. Þegar hann kom nokkuð út á vatnið, syfjaði hann svo mjög að hann varð að leggjast fyrir og rann honum þegar í brjóst, var honum þá sagt að Una gamla á Svaðastöðum væri látin. Kvaðst hann hafa kveðið eftirfarandi stöku er hann reis upp: