Og svo dauðir æru nafn

GK segir í Húnvetningasögu um árið 1807:
Það var hinn 31ta dag janúarmánaðar að Rafn prestur rauði á Hjaltabakka Jónsson Rafnssonar var á heimleið, á móunum grennd Hrísakoti, og með honum Ísleifur Jóhannesson frá Breiðavaði og annar unglingur.
Hann mælti við þá „Varið ykkur, piltar“ og hneig í því örendur af hestinum.
Segja sumir að heim væri hann kominn á bæjarhlað þar hann ætlaði að koma og hnigi þar af baki í fang Ísleifi. Hafði hann þá þrjá vetur hins áttunda tugar, hafði verið læknir góður og setið yfir konum ágæta vel.