SöfnÍslenskaÍslenska |
sr. Guðlaugur Guðmundsson 1853–1931SEXTÁN LAUSAVÍSUR
Guðlaugur var fæddur í Syðri-Skógum í Kolbeinsstaðahreppi, sonur Guðmundar Gíslasonar í Syðri–Skógum og seinni konu hans, Guðrúnar Guðmundsdóttur. Guðlaugur útskrifaðist úr Prestaskólanum 1887. Hann var prestur að Staðarhrauni í Hraunhreppi, síðar Skarðsþingum og sat þá um tíma að Melum á Skarðsströnd en einnig í Hvalgröfum og Dagverðarnesi. Þá var hann prestur á Stað í Steingrímsfirði 1908–1921 og bjó að Hrófbergi. Hann fékk lausn frá embætti 1921 og fluttist til Reykjavíkur þar sem hann bjó til dánardags. Kona Guðlaugs var Margrét Jónasdóttir, prests á Staðarhrauni. Meðal barna þeirra var Jónas Guðlaugsson skáld. Eftir Guðlaug eru Ljóðmæli, sem út komu 1925, og rímur og lausavísur í handritum. (Sjá Páll Eggert Ólason: Íslenzkar æviskrár II. Reykjavík 1949, bls. 118).
sr. Guðlaugur Guðmundsson höfundurLausavísurAllt mun standa heima hérBræðir hún snjóa björt og fríð Fjandinn sendi grænan Gest Frjáls er andinn ferðbúinn Fyrir handan heljarbrún Hnappa gljár á gullið minnst Mengi kífsins hrindir hel Mig ef eigi seggir sjá Ólgar um keipa svalið salt Rotin er húð en rotnari sál Skortur fjár og fjandleg grönd Sól í heiði sjáleg hlær Útlitið er alloft tál Þó særi hjartað sorgarör Örlög standa fyrir fast sr. Guðlaugur Guðmundsson og Jakob Aþanasíusson höfundarLausavísaÞar sem dökkleit þrenning býr |