SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (334)
Afmæliskvæði (25)
Ástarljóð (4)
Baráttukvæði (1)
Bæjavísur (6)
Bænir og vers (5)
Daglegt amstur (21)
Eftirmæli (2)
Ellikvæði (2)
Formannavísur (4)
Gamankvæði (24)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (5)
Heimsádeilur (2)
Helgikvæði (1)
Hyllingarkvæði (29)
Jólaljóð (20)
Lífsspeki (14)
Ljóðabréf (10)
Náttúruljóð (49)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (1)
Skáldsþankar (55)
Særingar (1)
Tíðavísur (17)
Tregaljóð (8)
Vögguljóð (1)
Þululjóð (6)
Ættjarðarkvæði (9)
Ævikvæði (1)
Í minningu Eiríks LíndalsFyrsta ljóðlína:Einn er hniginn húnvetningur.
Höfundur:Haraldur Zophoníasson frá Jaðri
Heimild:Hérsvarf 2015. Viðm.ártal:≈ 1975
Tímasetning:1977
Flokkur:Minningar- og erfiljóð
Skýringar
Í minningu Eiríks Líndals Steinholti á Dalvík, sem var fæddur 1. jan 1906 í Víðidalstungu í Húnavatnssýslu, en var búsettur á Dalvík frá 1920 til dauðdags 25. júní 1977.
Einstaklega hlýleg eftirmæli um mætan vin.
Einn er hniginn húnvetningur.
Hópur vina þynnist æ. Öðlingsmanni á öllum sviðum einum færra í þessum bæ. Hreinskiptinn í háttum öllum. Hlotnaðist virðing sérhvers manns. Mátti í engu vamm sitt vita. Verður seinfyllt skarðið hans. Fór ei að tíðar fyrirmælum. Fjöldans slóðir tróð ei þrátt. Var í sínu sinnisfari sérfræðingur á margan hátt. Gekk á snið við gervimennsku, glysi og tildri ei hændist að. Greindi fljótur rétt frá röngu, reynsla og hyggni sáu um það. Mannréttindi meiri vildi, mannlífs nýjan yrkja brag. Fyrir heitu brjósti bar´ann bættan lands og þjóðar hag. Feginshugar færar götur fyrir lítilmagnann tróð. Létti glaður þreytuþunga þess, er höllum fæti stóð. Þessi látni dáðadrengur dýravinur mikill var. Ásauð hann um áraraðir átti - og sér á höndum bar. Ljúfur, sterkur leyniþráður lá á milli skepnu og manns. Gælustað sér góðan átti gamli kisi í fangi hans. Glaðsinna og gamansamur. Glettni ríkri yfir bjó. Funi lá í fjörgum orðum, fyndni létt í máli hló. Aldrei neinn með orðum særði eða hjó til nokkurs manns. Gerði öllum gott í skapi græskulausa kímnin hans. Öllu sem til heilla horfði hann af alhug fylgja vann. Framfarir í félagsmálum fyrr og síðar studdi hann. Atkvæði við endi mála aldrei réði hending nein, en íhygli og íturhyggja úrslitum í hverri grein. Mundi lengi greiða götu giftuöflun þessa lands, ef íslensk þjóð um alla framtíð ætti marga líka hans. Meðan grær á grænum túnum grasa, rósa og lilju safn, eða daggir glærar glitra, gleymast mun ei Eiríks nafn. |