Minning

Drottinn minn, góður Guð
gefðu nú styrk og þrek
þeim, sem hið þunga böl
þjakar við dánarbeð.
Ský hylja sumarsól.
Sorgar er bitur hjör.
Almættið enn sem fyrr
ákvarðar hinsta dag.

Lífið sem lifum vér,
liggur um þyrnibraut.
Kemur þar skúr og skin
en skilningur naumur er.
Virðist margt vera svo
viðsjált og ekki rétt.
En ætlunin er oss sögð
á því að læra meir.

Horfinn er héðan burt
hann, sem var mörgum kær.
Afans hlaut ágætt nafn
og það með sóma bar.
Kveðja nú kona og barn.
Kvöl þeirra nístir sál.
Ástvinir allir hans
angursins fella tár.

Sorgin oss sækir heim
sviplega margan dag.
Lamar oss lífsins þrótt.
Lokast þá virðast sund.
En dagur úr dökkva rís.
Djúp læknast hjartasár.
Því ofar stund og stað
stjarna guðs alltaf skín.

Ungs manns er endað skeið.
Enginn fær sköpum breytt.
Örstutt var ævin hér.
Eilífðin tekur við.
Ljósbirtu líf hans gaf.
Ljúft er að minnast þess.
Þökk fyrir allt og allt
ástvinir færa þér.