Brúðkaupsljóð til Gests á Hæli

Ég vil ei syngja ástaróð
þó ástum helgist stundin.
Það getur vakið vígamóð
hjá vilja sem er bundin.
Hér þekkja allir ást og fjör
og ungra manna gaman
en margir bera ástarör
að aftan bæði og framan.

Á hjónabandsins hálkuís
ég hætti ei fæti mínum,
því giftur maður verður vís
að voðaferðum sínum.
Ég himnasælu hugði það
að hafa konu festa
en konulaus í kærleiksstað
ég kalla nú hið besta.

En ég má til að þegja um það
á þessum gleðidegi,
því Gestur er að ganga af stað
á giftra manna vegi.
Ég vona að ferð hans verði löng
og veki gleðistundir,
uns hefja megi sigursöng
er sól hans gengur undir.