Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3139)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Tvídægruvísur

Fyrsta ljóðlína:Norður um Tvídægru andnes og álftasund

Höfundur:Guðmundur Böðvarsson*

Heimild:Guðmundur Böðvarsson: Kristallinn í hylnum.

bls.30–31

Bragarháttur:Fjórar línur (tvíliður) abab

Viðm.ártal:≈ 1900

Tímasetning:1952

>Norður um Tvídægru andnes og álftasund
>átt hef ég fjölmörg spor.
>Þar hef ég löngum farið með hest minn og hund
>haust og vor.

Marglynd er heiðin mín gamla, hún grætur og hlær,
golan og stormurinn kveða þar ólíkan brag.
Vatnið sem spegilslétt glitraði í sólskini í gær
gruggugu löðrinu þeytir á bakkann í dag.

Vindbáran herjar þá landið með þungum þyt,
þverskorinn jarðveg grefur á ýmsa lund,
hanga í rofinu rætur hvítar á lit,
ryðgaður hnígur dreyrinn úr svartri und.

En gott er að vera þinn gestur, heiðin mín blá,
gafst þú mér löngum að nýju von mína og trú,
ómuna djúp er sú úð sem þú vekur þá.
Ættlandsins góða, máttuga brjóst ert þú.

Séð hef ég snjóskýin hylja haustföla sól,
heyrði eg í sölnaðri störinni golunnar rísl.
Skóþvengur slitinn var hnýttur við Staðarhól,
hugað að gjörðum og beizli við Langavatnskvísl.

Lengi mun hugurinn leita úr byggðum til þín,
lokar ei minningin hurðum að baki sér:
himbrimatjarnir og hólmavötn blasa við sýn,
hringing úr tröllakirkjum vindurinn ber.
>Fjölmarga göngu um fjöllin, stundum í snjó,
>fór ég þrjátíu haust.
>Einhver mun verða hin allra síðasta þó
>– efalaust.