Kom, söngsins guð

Kom, söngsins guð - og syng um líf og hel
og sorg og yndi, haust og vorið bjarta.
Þér, harpan dýra’, eg heill og tryggðir sel
og harminn þunga kveð; Far vel! Far vel!
– Nú finn ég sælu og frið í brostnu hjarta.

Um aftan gulli roðinn óð minn syng,
þá unaðsgeisla er ljóma á rúðum mínum.
Í söngsins landi er sett og haldið þing
og sál mín undir tekur, björk og lyng
í blænum hvísla, brosa að glettum sínum.

Mér finnst ég heyra fossinn hvísla að mér
um fegurð þá er sál mín ann og dáir.
Í andans heimi ást mín vaggar sér,
á öldum ljúfra tóna harðar fer
mín hraðfleyg önd er himinsælu þráir.