Þórður sýslumaður Guðmundsson

Í æskunni á Aðalbóli
alls, sem fagurt er og hreint,
honum bauðst hinn bjarti skóli
í bróðurlegu öldungsskjóli:
sannleiks halda í horfið beint.

Lærði hann öll að varast víti,
var því jafnan hýr á brá,
engin voru andans lýti,
„einn sá var hann Ísraelíti,
sem ei fundust svikin hjá“.

Hlaut því græna og góða elli
glaður fram í dauðans nótt;
nú er hann lagður loks að velli,
lifir enn, þótt stofninn félli,
safaríkra greina gnótt.