Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jón Austfirðingur I – HeimaFyrsta ljóðlína:Jón bóndi var garplegur, gildur og knár
Höfundur:Guttormur J. Guttormsson*
bls.39–41
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1909
1. Jón bóndi var garplegur, gildur og knár,svo gerður af einbeittum vilja, á svip var hann norrænn og bjartur um brár, á brúnina dökkur og jarpur á hár, þrjár álnir frá hvirfli til ilja.
2. Hann aðhylltist fólkið, sem ungt var og hrausten aumingjann taldi sinn bróður. Og sannfæring hans var sem sungin við raust. Hann sagði ekki neitt, sem var þýðingarlaust, var hugsandi oftast og hljóður.
3. Í Fljótsdal á jörðinni bestu hann bjó.Þar blöstu við augum hans fjöllin í skósíðum grænkyrtlum skautfölduð snjó, í skjólinu friður var kóngurinn, ró var drottningin, dalurinn hölliri.
4. Í dalnum er fagurt, — hin fegursta sveití Fljótsdælings ættjarðar minni. Og þriflegar hjarðir um brekkur á beit þar breiðast, hvort tíðin er köld eða heit, því sjaldan þær una sér inni.
5. Og brögguð var hundraða hjörðin’ans Jóns,allt hjarðkosta valið hún sýndi. Hún ólst upp við gæði og fegurð síns fróns, hún fann líka kærleik í breytni síns þjóns, og tölunni sjaldan hún týndi.
6. Þar áttu sér fáir svo indæla stundum endilangt skeið sinnar tíðar sem Jón, eftir hressandi bjartnættis blund er barst hann á vekringi hraðast um grund og sólþvegnar sælulands hlíðar.
7. Hann gegndi ekki verkum, því vinnufólk margt,með vöðvunum þreklega miklum vann allt, sem var nauðsynlegt, þakkavert, þarft, það þurfti’ ekki bandið að vinda of hart, en Jón kunni’ að halda á hnyklum.
8. Og þó var sem léti hann berast með blæenn betra í fjarlægð að dreyma. Og vínfleyginn hafði’ann í vasanum æ, ef vökvunar þyrfti ’ans hugsana fræ, og Jón átti hálftunnu heima.
9. Í héraði talið var heimilið ríkt,svo haldgóðum bjargálnum vafið, og ánægju þeirra, sem áttu það, vígt, að umgengni höfðingjasetrunum líkt og hátt yfir grenndina hafið.
10. Að þrifnaði og reglu var húsið sem höllog húsbændur virtir af þjónum og húsfreyja gestrisin, hollráða-snjöll og hjartagóð, – börn þeirra vel gefin öll, – og Jón bar sem kóngur af Jónum. |
