Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Magnús Guðmundsson alþingismaður á StaðarstaðFyrsta ljóðlína:Bára klökk á Borgarsandi
Höfundur:Guðmundur Friðjónsson
bls.92–94
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1919
Flokkur:Eftirmæli
Skýringar
Áttunda erindi lifir gjarna sjálfstæðu lífi sem lausavísa eða smákvæði.
Fyrst prentað í Lesbók Morgunblaðsins 23. janúar 1938, síðar í ljóðabókinni Utan af víðavangi 1942. 1. Bára klökk á Borgarsandibrosir, grætur, sitt á hvað. Hólastóls ’inn helgi andi hvatar vegu norðan að. Honum er á höndum vandi: Hylla og kveðja Staðarstað.
2. Drangeyjar og vatna vættir,vökufúsar, kveða brag: Magnús! Hugir, þúsundþættir þinni minning tóna lag. Menn er að þér sóttu, sættir semja vilja nú í dag.
3. Svinnur hersir, sólarmegin,síðdegis, við brostinn róm, háttar, þegar heilög Regin honum gefa dýrleg blóm; er nú loksins undanþeginn andstæðinga hleypidóm.
4. Dýrindum sá dáðmannlegidrengur fleygði ekki á glæ; kynntist bröttum klungurvegi; kunni leið, þó renndi snæ; áttum helt að dánardegi; dreymdi ljós í hverjum bæ.
5. Hann, þó gengi á hálu svelli,hjálminn vel og skjöldinn bar. Þingmannlegur, þéttur á velli, þéttur í lund og stilltur var; hafði goða á Helgafelli í huga, þegar úr máli skar.
6. Margur, seinna miklu en skyldi,Magnúss kosti hefir séð. Atti í brjósti Magnús mildi morgunroða náskylt geð. Magnús góði! Heill frá hildi! Hegraness er veldi réð.
7. Hjaltasynir, Höfða-Þórður,heilagur Jón, er tamdi lund, hafa Magnús haft í boði hinum megin við dimmblá sund. Hafa sótt á hljóðri vöku hvorir tveggja annars fund.
8. Þegar ég heyri góðs manns getiðglaðnar yfir mér um sinn. Þá er eins og dögun dafni, drýgi bjarma um himininn; vonum fjölgi, veður batni, vökni af döggum jarðar kinn.
9. Jafnvel þó í fótspor fenni,fjúki í skjólin heimaranns, gott er að signa göfugmenni, gjalda blessun minning hans; dreifa skini yfir enni, ilmi um brjóst hins fallna manns.
10. Margur kveður Magnús hljóður,mænir um öxl, er fer á braut sonur besti sinnar móður, sæmdar höldr í hverri þraut. Breiða yfir hann Birta og Gróður blæju sína – heilagt skraut. |
