Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Tveir menn á ferðFyrsta ljóðlína:Að þar hneigist ræðu reyr
Höfundur:Einar Andrésson í Bólu
bls.20–23
Viðm.ártal:≈ 0
1. Að þar hneigist ræðu reyr,rekkar meginfjáðir sama veginn sóttu tveir seint á degi báðir.
2. Ræðu skjóma rykktu þarrunnar frómu skíða, margt á góma báðum bar, blakk af tómi ríða.
3. Spurn því hrundu hjals af ör, sem helst var bundin vafa, þeirra mundi meiri hvör metorð fundið hafa.
4. Annar brátt því ansa fer,álit hátt það geldur: „Eg er máttarmeiri þér, minn samdráttur veldur.
5. Þig ásækir þrot til falls,þörfin klækjum veldur, þig fátækan þekki eg alls, þess um rækan heldur.
6. Árla jafnan upp eg rísauðs að safni laginn, þar við dafnar vegur vís, vald og nafn í haginn.
7. Ormaset eg ávinn mér,útsjón metin veldur, svefn og leti þegar þér þrátt við fletið heldur.
8. Gæfumunur okkar er,elur grunur sanninn, auðnuhrun þó hnekki þér, hljótir una þanninn.“
9. Gauti síðan gorti brágremju níðislyndur. Hirði skíða hinum þá harðnaði gríðar vindur.
10. Hýrgaður staupi hjals af stighirðir laupa kveður: „Enginn kaupir orð á sig einu raupi meður.
11. Þér eg
inna þori snjallt,þegn í minna gildi, virðing þinni helst fer hallt, hver því sinna vildi.
12. Rétt sú
heyrist rísa fregn,rædd af freyrum branda: Þér ei meiri Mammons þegn muni á leiri standa.
13. Nokkra
grunar Freys á frú,fremd að mun hvað lægir, marar funa fylkir þú fépyngjuna dragir.
14. Snilli
ringa snotrir tjá,snauða þyngja meinum, tíðum slyngur telur þá tvo peninga úr einum.
15. Okrar
jarðir þínar þú,þrátt að arði ringar, kaupi skarðað kveinar hjú, kúgun harða þvingar.
16. Eg, þó
metist auðnusljór,uni betur mínu, en þú getur aldrei rór eirt á fleti þínu.
17. Auðs þótt
beinan akir vegævin treinist meðan, þú flytur á einum eins og ég allra seinast héðan.
18. Get eg
standist oddum á,eðlis vanda háðir japa landa jöfrar þá jarðeigandi báðir.
19. Spursmál
hneigist spakt þar að,spjöllum eigi gaman, til hvers segjast þá vill það, sem þú hefir dregið saman? “
20. Bræði
fylldur búrinn þáblakk nam gildur keyra, hinn við skildi, hjali brá, hann ei vildi meira.
21. Máls við
annir óþarfarergjur sannar báru, hvorugur annan kvaddi þar, hvað svo manna váru.
22. Enginn
efa skatna skal,skráð ef stefin grunda: Málugur hefir hlýtt á tal Hlakkar refils Þunda. |
