Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Sundfarir KjartansFyrsta ljóðlína:Þá lýsti gullöld / Garðars eyju
Höfundur:Einar Andrésson í Bólu
bls.54–63
Viðm.ártal:≈ 0
1. Þá lýsti gullöldGarðars eyju frelsis sól í fögru heiði, er Kjartan tygjaður Tvíblinds eldi stöðu nam á Niðar bökkum. 2. Hár var vextiog herðibreiður, voru beinþreknir bragnings armar, hrundi ljóst af hauka setri svarðlyng lokka fagurt. 3. Brjóst var hetjusvo breitt og mikið móður áa sem mundi fyrr, léku á kinnum liljur rauðar sem dreypt í snjá dreyra væri. 4. Líkt voru brárog á Baldri ljósar, lá enni hátt liðsforingja, brunnu af hreinum blysum hvarma ógnfránir ægigeislar. 5. Honum næsturað hægri síðu borinn Þorleiki Bolli stóð, hnefaði Fótbít herðimenni, mæki staðharðan, fáðan meinstöfum. 6. Fylgdu gunnhvötumflotnar gildir, allir nýkomnir um Íslandshaf, hringserkjum vafðir og hildargrímu, geiri heinhvesstum var girtur hverr. 7. Þá var nýrisinrósinfingruð drottning dags af drafnar beði, stráði hún ljósum loga rúnum á gróin eng og greniskóga. 8. Þar sem fram úrfjalla þröngum stefnir Niðá in straumfagra sveipa djúp að söltum unni, stóðu bragnar á bakka grænum. 9. Litu beimará breiðri móðu sveina fjöld á sundi leika. Þeir voru liðar af lofðungs mönnum frægum tamir, að Fjölnis leiki. 10. Sóttust lofðará legi svölum, klufu straumöldur karlmenni, þó bar einn þrek af hinum og frækni að öllu svo fram úr skar. 11. Ræddi Kjartaná refði fram studdist spakur og stílar spurn: „Vilt þú ei frændi frækni njóta ok sundfarir reyna við rekk þenna?“ 12. Þá mælti Bolliog brá liti: „Kýs ek ei mér þann kost til handa, man sjá einn vera að vætki man færi mitt ok þó fremri værak. 13. Veit ek né þannaf várum flokki mann svá vaskan at vinnist slíkt, eður förlar nú fyrsta sinni kappi þínu ok karlmennsku?“ 14. „Ekki hvílir méræðra í brjósti,“ ræddi Kjartan og klæðum varpar, „at ei treystumst ek til at hætta við gæti armbauga þó gildur sé. 15. Lítt myndi Agliafa mínum eins manns þrek svá í augum vaxa at hann léti leiks ófreistað ok skeika léti at sköpuðu. 16. Má ek ok ekkiminna bera ættar bragð íturmennis, en at ek freisti frækni minnar á gunnhvötum gæti vopna.“ 17. Varpaði klæðumkappi fylldur veitir báls Vignu torgar og lagðst á móðu meginsvala, bugaði straum fyrir brjósti þolnu. 18. Var ei langtleið að sækja, hjalta naðs herðimeiður áður sundfrægan Sygna drottinn framgjarnan finna knætti. 19. Hittust þar tveirtýra hraustastir veitendur drifta vala grundar, hugði hverr af hugmóði annars frægð yfir stíga. 20. Lagðist að horskumhers oddvita Egils ættar aldinn viður, kalt svo hlaut kaf að þola hildar fúss hörða gramur. 21. Líkt og laxí léttum straumi etur sund ugga-fagur og veiðimanns véla lögnum afturmjór undan sleppur. 22. Missti þannigaf mæringi kynfrægur kappa jafni og fyrr en varði færður í kaf sem kólfi fyrir borð kastað væri. 23. Þóttist ekkiþyngri farar beðið hafa brynþings valdur, þó var ið þriðja þessu mest kynja kaf kappa fengið. 24. Svo var lengií legi svölum herðimenni haldi niðri, gat hann né ráðið í geðknerri, hve leik þeim lykta mundi. 25. Stansar inndróttog stöðvar leiki, vakti furðu frækni beggja, uns til lands við leik slitinn vísir hvarf hinn vegstóri. 26. Hildingi jafntof Hangadrottins bauganiftar blóðund strangri lagðist kynstafur lofðungs Íra megni studdur og megintíri. 27. Varp þjóðskatiá vaskan kappa ímuknárr orðum þvísa: „Þig tel ek ærit, Íslendingur, sóknharðan á sundi vera.“ 28. Svaraði ræsiríklunduðum greipur vopna, gnýs hvötuður: „Telk mér frægð förlast hafa við skarðan hlut skiptum okkrum.“ 29. „Skiptir máli,“kvað mildingur, „leik við hvern leggja knáttir, maður ber af manni þó mikill sé, engi er allra fræknastur.“ 30. „Læt ek mér þatá litlu standa,“ mælti Kjartan og klæddist skjótt, „ek við hvern öfgu heilli leiksmót hal leggja knátti.“ 31. „Þá man ek minnií metnaði,“ ræddi gramur inn geðstóri, „at inna þér alls ófregið, hver sá er rekka þú ræðir við. 32. Telk at fróðarifiman beiti dreyrgra darra ef dyl ei slíks, nefna mig Ólaf alinn Tryggva konung sinn kappar norrænir.“ |
