Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
SkammdegisþankarFyrsta ljóðlína:Oft þráir í skammdegisskuggunum þungu
Höfundur:Kristín Jakobína Guðmundsdóttir
bls.1
Viðm.ártal:≈ 0
Tímasetning:1916
Skammdegisþankar 1. Oft þráir í skammdegisskuggunum þungu
að skiljast við líkamann sálinni ungu. Hún svífur þá fluglétt og glöð út í geim til geislanna fegurstu er lýsa upp heim. 2. Ég byggði mér höll út hjá bárótta sænum
þar bylgjurnar hjöluðu ljúflega í blænum. Undir skuggsælum laufþökum lék mér að blómum en loftið var þrungið af árdegis hljómum. 3. Mig langaði að fylgjast með geislanum glæsta
er glitraði á jökulhjálms tindinum hæsta. Hann gnæfði upp úr sænum og sýndist svo nærri Sálin var horfin, því þráin varð stærri. 4. Ég sigldi út á hafið á svolitlu fleyi
frá sólinni og vorinu um dimmbláa vegi. Og stefndi á fjallið er framundan blasti en fleyinu öldurnar veltu með hasti. 5. Ég náði aldrei landi, fyrr lamaðist fleyið, það lenti upp á skeri og brotnaði í mola. Nú senn fer að daga, mig dreymir þá eigi því dýrustu vonunum heimsöldur skola. |
