Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kvæði úr annálumFyrsta ljóðlína:Hver sem setur son guðs á
Höfundur:Guðmundur Bergþórsson
bls.46–48
Viðm.ártal:≈ 1700
Flokkur:Söguljóð
1. Hver sem setur son guðs ásína trú gjörvalla eflaust hefur um æfi sá ógæfunni verndast frá, þó hann krossinn þungt á gjöri falla. 2. Utan lands í einum býekkja fátæk byggði fróm og guðhrædd geðinu í góðan orðstýr fjekk hún því, engan mann í athöfn sinni‘ hún styggði. 3. Fleiri átti börn en brauðbjörg þó opt nam gefa hún sagði því í sinni nauð sig hafa nógu mikinn auð skaparans gæzku skal jeg aldrei efa. 4. Svo bar til að hungrið harthennar þrengdi kosti bjargarlaus með barnið margt burtu gekk því svo var hart var þá úti vetrarhríð með frosti. 5. Bak og fyrir börnin smábar hún langa vega hallærið svo herti á hvergi mátti næring fá mæddist hún af miklu hungri‘ og trega. 6. Bar hana einum brunni aðbráðlega óvit kendi settist niður í sama stað sjer í hjarta drottins bað augum sínum upp til himins rendi. 7. Gullskorð ýmist grjet eða baðgjörðu að nauðir herða voluðum börnum vatnið gaf vífið fyllti skykkjuhlað að góðu sagði hún guð þeim ljeti verða. 8. Litlu síðar sá hún mannsá var fríður næsta hvítum skrúða skrýddur hann skarlatsþöllu heilsa vann vífið honum virðing sýndi stærsta. 9. Maðurinn spyr hvað þeinkir þúþínum nauðum hnekki eða hvert lengi líf þitt nú lítilfjörleg næring sú þið örmagnist þó einsamalt vatnið drekki. 10. Hún mælti, „guð er samur sáhann seðja kann mig núna, þó engin kunni‘ jeg efni‘ að fá sem ekkjan þar í Careptá, á hann set jeg alla mína trúna. 11. Verða má það sýni sigmeð sama krapti‘ mig næri; þótt jeg gangi þennan stig þolgæðin ei bresta mig“ svaraði henni sendiboðinn kæri, 12. Þú ert kon trúartrausttrega þinn að stilla; gakk þú heim í geði hraust, guð drottinn mun efalaust girnd þíns hjarta gjöra nú upp að fylla.“ 13. Síðan skildist hún við hann,heim gekk aptur kæra í það hús sem olían út af hverju keri rann; lof sje drottni líka dýrð og æra. 14. Dæmin kenna þessi þérþolinmóðum að vera alla guð um síðir sjer samur í dag og í gær hann er kappkostum því krossinn hans að bera. |
