Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jón HallssonFyrsta ljóðlína:Hann fæddist á fátækri öld
Höfundur:Friðrik Hansen
Heimild:Ætti ég hörpu.. bls.64-65
Viðm.ártal:≈ 0
Tímasetning:1946
I 1. Hann fæddist á fátækri öldí fornum hjalli, er tíð var köld. Á bjálkaloftinu bjó hann fimmtíu ár, barðist við skort og kulda, en duldi tár. 2. Hann elskaði sólskin og söng,en sat í skugganum kvöldin löng. Hvert vor í júní lagði þó logaglans á litla, gisna norðurgluggann hans. 3. Hann veiktist á volki á sjó.Hann velktist í frosti, hríð og snjó. Hann bognaði, en brotnaði ekki, og brá sér lítið við sár né hlekki. 4. Þeir hæddu 'ann og litu hann lágt,litlir ferðamenn, sem skilja fátt. Hann hló og lagði þeim lið, bað leyfis oft á dag um vinnufrið. 5. Hann sigraði veikindi og sorgog söng um fagra, rísandi borg. Hann veifaði vinnandi hönd og vann frá árdegi að kvöldsins rönd. 5. Íslensk seigla máttug og merk,mótaði öll hans verk. II 6. Svo fékk hann sér heimkynni á hlýrri stað,hrósaði ummum sigri og kvað: „Ég gisti ei framar hið gamla ból, nú geng ég ótrauður móti sól. 7. Og sem Kakali forðum hann kneyfði bjór,kvaddi heiminn og fór. 8. Nú hefur hann guð sinn gist.Nú getur hann sólin kysst. 1946 |
