Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Hann fóstri minnFyrsta ljóðlína:Hann fóstri minn í fátækt bjó
Höfundur:Sigrún Fannland
Heimild:Við arininn. bls.24–25
Viðm.ártal:≈ 0
1. Hann fóstri minn í fátækt bjóí fornu koti út við sjó. Með þreytta hönd og þungan fót hann þurfti oft að bera grjót. Iðjumannsins oft er dagur langur, að afla brauðs var tíðum róður strangur. 2. Hann dýrkaði aldrei ytri glansog oft var mykja á skónum hans; í nefið alltaf talsvert tók en tár sín huldi í augnakrókk. Fyrir öðrum aldrei gerði kvarta þó angri slegið berðist viðkvæmt hjarta. 3. Hann doktor Helga löngum lasog lítið skeytti um dægurþras og skammdegið hann söng um svart en sól og vor ef loft var bjart. Rímnalög á rökkurlöngum vökum hann raulaði og kunni firn af stökum. 4. Oft brekum mínum brosti hann við,sem barn mig leiddi sér við hlið, á kvöldin vermdi kaldan fót og kvað við öllu raunabót að biðja Guð og góða engla að vaka svo Grýla ekki næði mig að taka. 5. Um æskusyndir oft ég hnaut,með ærslalátum tíndi og braut og fyrir stundum fékk þá bágt en fóstri tók mig æ í sátt. Er grét ég upp við gamla vaðmálstreyju gleymdust stundarsorgir smárri meyju. 6. Hann fóstri er löngu liðinn nárog löngu horfin bros og tár er saman ein við áttum fyrr því aldrei tíminn stendur kyrr. Ég vona er síðast bát minn ber að landi brosandi í fjörunni hann standi. |
