Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Til Rannveigar systur minnar.Fyrsta ljóðlína:Syrgir þú, mín systir!
Höfundur:Bjarni Thorarensen
bls.130–133
Viðm.ártal:≈ 0
2. Syrgir þú, mín systir!sálaðan maka, sverð er hann felldi særir þitt hjarta. Mundu það er guðs hjör er við hjarta þér kemur og höndin helgasta er hrellir mig. 2. Tárast þú mín systirog tárast máttu, því tryggðatár trúfastra maka gjörast í guðs hendi að glans-perlum er um eilífð skína á skrauti útvaldra. 3. Þegar af hvörmumhrynja skúrir elsku vaktar við ástvini missta, elskan eilífa sem alheim faðmar berst þá nær og bætir úr sorgum. 4. Ef menn að einsminnast vilja að blítt og strítt byrlast af henni — og gjalda ást aftur þó undir svelli af hins ljúfasta læknis járni. 5. Þó æfisól gengiþíns ektamaka í dapran dauða sjó á dagmálum, betri er dagur stuttur blíður og fagur lengri sóllausum sírignanda. 6. Fögur var æfiþíns ektamaka! yfirboðnir töldu hann æðstan jafnaldra, undirgefnir virtu hann sem öldungur væri, mun hans lifa orðstír margra lengur. 7. Æfilok hans voruengvu síður, dauða sókti hann eigi frá drykkju borðum eða af sællífi söfnuðum kvilla, lífsins skyldugjald hann lífi svipti. 8. Berjast hermenn og bana hljóta fyrir föðurland — embættismaður embætti stýrir fyrir föðurland — deyi hann fyrir embætti deyr hann einnig fyrir föðurland. 9. Er því þinn makisem í orustu fallinn, fegursta dauða hann fengið hefir, sá er dauði lífi löngu betri, því vér lifum svo lærum að deyja. 10. Huggast því mín systirog íg hug lát þér koma hvörs þú ekkja ert. Æran er gleði allri fremri, mundu líka þú ert manns dóttir. 11. Líttu á stjörnu hvolfog líttu þar tvo hali á ljósskýi hermannlega, mann þinn og föður mjúkt þér bendandi upprétt að ganga mót örlaga straumi. |
