Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Eftir síra Gísla BrynjólfssonFyrsta ljóðlína:Valkyrjur Ísa hyggjuharðar
Höfundur:Bjarni Thorarensen
bls.143-145
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Eftirmæli
1. Valkyrjur Ísa hyggjuharðarhvítar svífandi um Ránarslóð, og sem við fjörur fósturjarðar feigðir boðandi kveðið ljóð, og oft hið besta hrífið hratt, hennar sem út af skauti spratt. 2. Oss var ei liðið enn úr minniöldu næstfarnri þegar á niður í svala yðvart inni Eggert hinn snjalla náðuð fá, þars' yðvarn viður arinstein enn þér hans geymið látin bein. 3. Dýpsta þér slóguð sári í sáriðþá síra Gísla Brynjólfsson hreppa þér létuð heljar fárið, hann var föðurlands lyst og von, Hann mörgum eldri meiri var, mest af jafnöldrum öllum bar. 4. Heims speki, allra mennta móður,mest hann tignaði og aftur hún verðskuldaðan gaf hönum hróður, hönum og unni hin forna Rún, báðar hann prýddu, og báðum tár banastund hans þeim vakti sár. 5. Aldrei hann heimskan aldar blekkti,óskiljanlegt að nefna rangt, maðurinn vitri mannsvit þekkti, mannsvit hann sá að nær ei langt, fjarlægra sólum fjærstu á fært er moldvörpum ekki að sjá. 6. Þess vegna hann orði trúar trúði,því trúarlausa sá hann víst heimskan með arma kræklum knúði að kenna dýpstu visku síst, og heimsku telja hvað sem þar heimsku ei eftir þeirra var. 7. Þessum þér ræntuð, Ísa unnir,og hönum kærust móðurjörð frá yður fyrr ei kippa kunni en köldust yðar faðmlög hörð önd hans burtleystu, en í sitt skaut andað hans þó hún líkið hlaut. 8. Víst mun hjá lýðum æ um aldirandaður lifa í sama ham, sem hönum nornin síðast valdi og sást hann í þá sté han fram, sá ungur deyði ætíð má ungur í minning lifað fá! 9. Enn sýta Kjartan Íslands meyjarungan og fagran dáinn, — enn Achilles gráta Grikklands eyjar, — Gísla svo munu um aldir menn ókomnar syrgja ungan fá, enginn því að hann gamlan sá! |
