Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Sumar og veturFyrsta ljóðlína:Sá-a það maður
Höfundur:Sveinbjörn Egilsson
bls.58–61
Viðm.ártal:≈ 0
Tímasetning:1823
1. Sá-a það maðureða manns kon ne mannskins mögur hergang þann er Hiti og Kuldi léku lausum hala. 2. Það var fyrren fugl kvakaði, og barn á brjósti hvíldi, og yrmlingur iða tæki mjúkt í moldarskauti.. 3. Gengust að gunnsterkir,gnýr varð í lofti, ótti vetrar og vordólgur; hlupu heiftóðir heimsenda millum, eirðu jörð hvorki né uppheimum. 4. Hrundu þá á hauðurhringar eldbrynju og ísmöl óbráðin jökulskjaldar. Þaðan er á foldu fyrst umm kominn ennibrattur ísjökull elds-hafandi. 5. Varð öll skepnaaumlega stödd milli frosts og funa, og jórmungrund í þeim áflogum fór öll felmtruð saman. 6. Aftur vil eg hverfaþar eg áður var, og í vatni vera; mjúk var marsæng; mun eg þangað halla höfði mínu.“ 7. Þá kom ofansá er öllu stýrir, friðsköpuður, fár að leysa. Spennti hann mund inni meginsterku hnitbræður hvarri; þá var hjaldri lokið. 8. Friðmál hann lagðiog festum knýtti styrkum, staðföstum. Saman batt hann báða, en þau bönd halda meðan stendur hauður og himinn. 9. „Svo skulið líðayfir lýða sjót, annar öðrum fylgja. æskal annar koma þegar annar fer uns aldir eyðast.“ 10. Svo er um þaðer sorglegt þykir, eða gleðilegt gumum; hefir-a maður svo annað að hitt ei fylgi: það er ills og góðs aðal. |
