SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3065)
Afmæliskvæði (14)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (6)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (30)
Grýlukvæði (6)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (7)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Náttúruljóð (50)
Rímur (204)
Sagnadansar (36)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (13)
Særingar (1)
Söguljóð (9)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (4)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (38)
Ævikvæði (5)
Harmljóð séra Jóns Magnússonar eftir dóttur sína SteinvöruFyrsta ljóðlína:Gleðst eg, drottinn, af gæsku þín
Höfundur:Jón Magnússon í Laufási
bls.301‒305
Viðm.ártal:≈ 0
Tímasetning:1640
Flokkur:Harmljóð
SkýringarHarmljóð sem séra Jón Magnússon orti eftir lát dóttur
sinnar Steinvarar árið 1640. Kvæðið er hér tekið eftir útgáfu Þórunnar
Sigurðardóttur í Heiður og huggun þar sem það er prentað eftir
handritinu Lbs 789 8vo, bl. 19v–21v. Kvæðið er einnig varðveitt í JS 414 8vo og
Lbs 172 8vo. Hluti af því er í ÍB 67 8vo. Lesbrigði eru tekin úr JS 414 og ÍB
67. „Þessi hymni var gjörður í minning Steinvarar minnar litlu og hennar undanfarinna systkina. Hún fæddist anno 1639 en sofnaði anno 1640 í augusto.“ 1. Gleðst eg, drottinn, af gæsku
þín,gleður þú jafnan sálu mín; þakklætisfórn eg færi þér, faðir þú ert svo góður mér.
2. Barnalánið mitt blessað erbest, því að eg á nú hjá þér afkvæmin þrjú án ómegðar í fóstri þinnar vellystar.
3. Kóngsmann gladdist þá köldusóttaf krönkum hans syni burthvarf fljótt og Jaírus þegar örent víf uppreis og meðtók stundlegt líf.
4. Lasarí kættust lífgjöf viðljúfir vinir að góðum sið. Þá uppreis sonur aflét sorg ekkjan fróma í Naínborg.
5. Konan hefur og kanverskakát horft á dóttur heilbrigða sem afmynduð var henni áður sýnd, ógnarlega af djöfli pínd.
6. Fornhrelldir hafa foreldrarfáráðs, sem blindur borinn var, glaðst þegar sonur sýnina fékk og sjáandi þeim á móti gekk.
7. Ef þessir fylltust fagnaðarfallvölt þó þeirra gleðin var, því uppreistir urðu allir þeir aftur að deyja seinna meir.
8. Hvað framar mætti fagna eg,ferðuðust börn mín á þann veg þar líf er þeim og líknin vís, landtakan þeirra er Paradís.
9. Hrellir þau aldrei héðan í frá harmur, vesöld né nokkur þrá, hvörki svengd, þorsti, sótt né mein, sársauki sútar, sótt né kvein.
10. Eg fyrir þeim nú ekki þarfómak hafa eða nokkurt starf; áhyggja sú er öll í burt, eg hef þá gleði frá þeim spurt.
11. Gleðifregn þá mér Guðs orð ber,Guð hefur tekið þau að sér; ábyrgð er komin öll til hans, annast þau höndin skaparans.
12. Þau brestur ei á borði neitt,brauð lífsins fyrir þau er framreitt, forsorguð allt til eilífðar, ei þrýtur vínið fagnaðar.
13. Forlagseyrir er fagur sáfóstur víst eiga drottni hjá og taka þar síðan eilífan arf, engu fyrir þau safna þarf.
14. Þau þurfa ei líða högg né hastsem heimsk börn þau hér títt uppalast; leyndardóma og lífsins mennt lausnarinn Jesús hefur þeim kennt.
15. Rétt vel eru þau ráðstöfuð,ríkuglega hefur minn Guð sæmt þau og dýrðarsóma gift, soddan kaup verða aldrei rift.
16. Verð eg feginn að vita slíkt,í vist svo góðri eru haldin ríkt; skammlífar mínar skepnur þrjár skína sem stjörnur dag og ár.
17. Skammlífi þeirra í heimi hérhlutskipti besta virðist mér, fyrst langur aldur í lífsins borg lénast skal þeim fyrir utan sorg.
18. Heiðrar því Guð hjarta okkarsem heitum þeirra foreldrar fyrir himneska heppni þá að hafa þau fengið þig að sjá.
19. Blessaður og þinn sonurinn sé,það sanna dýrðar lífsins tré, á hvört að þessir ungviðir inn mega reiknast plantaðir.
20. Anda Guðs prísum einninn við,sem innleiddi þau um náðarhlið, þegar hinn skæri skírnarsár skepnur þessar laugaði þrjár.
21. Skepnan síðast þá sofnaðiá sér bar Krists friðarmerki, kennandi neyðar kynja oft krosslagði hendur upp í loft.
22. Eins og hún væri um það vissað ofan mundi hjálpin Krists koma og létta krossi af, krossfesti Jesús þetta gaf.
23. Mánuði lifði sextán sú,sætlega deyði hin unga frú, er hún hinum nú orðin jöfn, allra veit drottinn þeirra nöfn.
24. Akurmaðurinn í von sár,eg gleðst nær lít á torfur þrjár í sáðjörð þar eð hvílir hold, herrans fésjóð sú geymir mold. AthugagreinarLesbrigði: 3.3 þegar] + að 414. 9.4 sútar] ÷ 67. sótt] óp 414. 10.1 ekki] ekkert 67. 10.2 eða] né 67, 414. 11.3 öll] 67 endar hér. 13.4 fyrir] + eg 414. 15.4 verða] verður 414. |