A 143 - Hymn. Pange lingua

Hymn. Pange lingua
[Nótur]

Tunga mín af hjarta hljóði
um helgasta líkama þann
og kröftugasta Kristí blóði
sem kvittun öllum heimi vann,
kóngur hæsti lýð að leysti,
lífs ávöxtur gjörðist hann.

Oss var gefinn, oss var fæddur,
af hreinustu jómfrú sá,
meðan í heimi hér var staddur
hjálparveginn leiddi á,
ævi sína svo lét dvína,
sérhvör skepna undrast má.

Nótt seinustu sat að borði
sjálfur Kristur bræðrum með,
mynduga þá máltíð gjörði,
að mætti fylla lögmálið,
með höndum hreinum lærisveinum
sig til fæðu gefa réð.

Hold í brauði, blóð í víni,
bauð að væri Kristur kær,
þó það ei fyrir skilning skíni
skynsemd manns því ekki nær,
trú alleina hjartað hreina,
hér nógliga staðfest fær.

Helgidóm svo háan allir
heiðra skulum alla tíð,
gamla lögmáls fórnir falli,
fylgjum* Drottins nýjum sið.
Trúin mæta mun vel bæta
mannsins skort hjá kristnum lýð.

Sönnum Guði son getanda
og syni getnum fyrir upphaf,
og huggaranum, helgum anda,
hvör þeim báðum kemur af,
æ skal syngja sérhvör tunga,
sanna dýrð, heiður og lof.

* 5.4 Virðist vera svona í 1619, opna 99, ekki þó alveg skýrt.