Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
GeðfróFyrsta ljóðlína:Faðir, sonur og friðarins and
Höfundur:Sigríður Jónsdóttir (Sigga Skálda)
bls.43-55
Viðm.ártal:≈ 0
Skýringar
Kvæðið hefur Guðrún P. Helgadóttir tekið eftir eiginhandarriti séra Jóns Steingrímssonar á Prestbakka, Lbs. 987 8vo, skráðu um 1780.
1. Faðir sonur og friðarins andifyrst eg beiði þig. Náð þín yfir mér stöðug standi, styrk, þú drottinn mig. 2. Náðugi guð, í nafni þínu,neyð so verði kvitt, nú skal varpa út neti mínu í náðardjúpið þitt. 3. Fyrst þú hefur einn fyrir allaangurs þolað pín, aum manneskja, eg því kalla upp í dýrð til þín. 4. Aldrei skal eg af því láta,ógn þó reynist þver, til þín kalla, kveina og gráta, Kristur, gegndu mér. 5. Innra hjartað of mjög hrærirangurs pílan stinn. Líttu á hvörnin sorg mig særir, sæti Jesú minn. 6. Stjórntaumana styrk þú mínaá stormveðranna leið, so mjúka finni eg miskunn þína í minni hjartans neyð. 7. Djöfullinn þó að mér æðiörg með skeytin sín, þá vil eg samt í þolinmæði þreyja af slíka pín. 8. Láttu ekki, lausnarinn góði,lausa sálu mín frá þér, æðstur friðarins gróði, fyrir happ né pín. 9. Þunglega kvelst minn þankinn stirði,þrautin hjartað sker, kalla eg undir krossins byrði, Kristur, gegndu mér. 10. Góðgjarnasti guð og maður,gættu að sálu mín, veistu að eg er veiktrúaður, vafinn sorg og pín. 11. Veikari er eg en vatnsins bóla,veistu það, Jesú minn, þreytt í reynslu þínum skóla, mig þjáir krossbyrðin. 12. Þungar hjartað þrautir beygja,það í sérhvört sinn nú er ei til neinum segja nema þér, Jesú minn. 13. Láttu ekki lesti hræða,linaðu neyð og pín, heldur á mig blíður blæða blóð úr sárum þín. 14. Þegar kvöl með þungum kvíðaþrálega hjartað sker, þín gegnum stungin signuð síða svali þá, Jesú mér. 15. Fylgið einrar ferðar minnarfyrstu sköpun bjó. heim til bestu borgarinnar burt frá Jeríkó. 16. Hrasað hef eg á heiðar svæði,hrelldur sauður þinn, sakleysis mig sviptu klæði synd og djöfullinn. 17. Ei þeim nægðist yndisklæðiaf mér hrífa klár. Á mig lögðu, bölvuð bæði, banvæn heljarsár. 18. Þetta vildi þungt mig hryggja,þreut ei greiddist smá. Hálfdauð hlaut eg lengi liggja leið glötunar á. 19. Heimurinn með háði og spottihratt mér fram hjá gekk, að mínum nauðum gálaus glotti, gilda sorg eg fékk. 20. Lögmál guðs með svipur sínarsviða og kvöl mér jók, ýfðist kvöl, og undir mínar of mjög svíða tók. 21. Sólin öllum svipt var krafti,særð á hejar stig. Djöfuls illa ginip gapti, gleypa vildi mig. 22. Varð á nauðum varla endi,vafin rauna hryggð, annað sá eg ei fyrir hendi en angist, kvöl og styggð. 23. Þar mig gjörðu þrautir spenna,þrálega brann og kól, í austri sá eg upp mér renna eina fagra sól. 24. Sú réttlætis sólin frómasæl og blessuð skín út um lönd með ástarljóma ofan kom til mín. 25. Sefaði sú sólin bjartasorg og hryggðar fans og mér sýndi elsku hjarta opið skaparans. 26. Öllum nauðum af mér hnekkti,angurs linaði pín, Jesúm Kristum þá eg þekkti þar hann kom inn til mín. 27. Hann mér kveðju góða greiddi,gjörði að lækka sig, ástar faðminn út so breiddi upp að reisa mig. 28. Gæskuríkur guð og maðurglöggt mér nærri stóð, af elsku til mín alfjötraður, um hann rann þá blóð. 29. Mjúkt faðmandi í miskunn sinni,mjög þá tæpt eg stóð Allri hjartans angist minni á sinn manndóm hlóð. 30. So var banvæn sóttin illa,sem mig hafði nist, hart hún sló með hörðum kvilla herrann Jesúm Krist. 31. Sem minn tók að svíða skaðinn,sálin græddist mín, allur var hann undum hlaðinn, angri, hryggð og pín. 32. Sonur guðs af sárum grættist,sorg var þung og löng, hér með á hans herðar bættist hörð guðs reiði og ströng. 33. Föngunum veitti frelsið sanna,fljótt útleysti þá. Illt ranglæti allra manna á hans herðum lá. 34. Þar til hönum þrautin stríðaþrengdi fyrir oss, Jesús, lífsins lambið fríða, látinn hékk á kross. 35. Blessað lambið, blóði þvegið,burt tók synd og pín. Æ, hvað hefur þig dauðs til dregið dárleg vonskan mín. 36. Allar léstu undir blæðaút fyrir brotin mín. Eg vanmegnast um að ræða ást og gæsku þín. 37. Drottinn hefur með dauða sínumdregið lífið mitt helvítis frá hryggðar pínum heim í ríkið sitt. 38. Opnar mér þín andlátsstundininngang himnaranns á míns elsku föðurfundinn fyrir orðið hans. 39. Best kann hjúkra barni sínu,burt er neyð og þrá. Skapari minn, í skjóli þínu skært eg ljóma þá. 40. Brátt mun mig á brjóstið leggjablessaður sonur þinn. Eru þá faðmlög okkar beggja algjör, fullkomin. 41. Helga þú mér hæga líkahvíld á akri þín, nær sem gjörir gæsku slíka, gleðjast beinin mín. 42. Þar reis upp á þriðja degiþekkur Maríu son, að eg dauðleg eflaust eigi upprisunnar von. 43. Við gröfina skal eg gleðjast mína.geymd eru þar mín bein. Við básúnu, bróðir, þína burt eg geng alhrein. 44. Líkaminn þó liggi og rotnileir og moldu í, samt lifir hjá sælum drottni sál mín angurs frí. 45. Þó á mig leggi angist allaaumur heimurinn, samt mun mig í sælu kalla sjálfur lausnarinn. 46. Þó fuss og hatur flestra þjóðaog fátækt gjöri mig hrjá, Jesús er það góssið góða, er gefst mér himnum á. 47. Minn brúðguminn blóma fríðiblíðkar mína lund, það er vel, þó þín eg bíði þessa litlu stund. 48. Í orðinu hér á þér þreifaroft mín trúarhönd, mitt hjarta þig ríkan reifar rétt með ástar bönd. 49. Þó mér gjöri heilsan hafnaog hrinda í sorga móð, orði drottins eg vil safna í minn trúarsjóð. 50. Íklæddist þér, englasmiður,eg fyrir skírnarflóð, sálu mína særða styður sjálfs þíns hold og blóð. 51. Hvör mér þetta brauðið brýtur,blessuð veri sú hönd, og Kristi blóð í kaleik flýtur, það kætir hrellda önd. 52. Sá, sem huggar sálu mínaog seður á andlátstíð, bið eg hljóti blessan þína bæði fyrr og síð. 53. Sá, sem við mitt særða hjartasæta lækning fann, Jesú lífsins ljósið bjarta ljómi í kringum hann. 54. Fær nú ekki djöfullinn djarfidregið mig frá þér, þó hann í sínu heiftarstarfi hugsi að ógna mér. 55. Þó hann mér fyrir sjónir setjisyndaþungann minn, örvæntingar orð upp hvetji örg með skeytin stinn., 56. samt er Jesú sálarfróðursyndabótin mín, hann mig styður, gæskugóður, gefur þol í pín. 57. Hjartað byggi heilagur andi,huggun öllum lér. Haf þig burtu, heljarfjandi, hættu að ógna mér. 58. Þó keppist þú með kænsku þínaað krenkja trúarsafn, samt er skrifað á sálu mína sæta Jesú nafn. 59. Þetta kann þig hrekja og hræða,hrinda í vítis glóð, þú munt, rotin skemmdar skræða, skríða í vítis glóð. 60. Veistu það ei, heljarhundur,að hér ertu maktarlaus, minn hefur bróðir brotið í sundur bölvaðan þinn haus. 61. Lendi á þér, ljónið grimma,lestir, skömm og fár, köld brennandi kvalar rimma þig kvelji um eilíf ár. 62. Aldrei skaltu rönd við reisareiði guðs og manns, sú þig brenni eilíf eisa, ógn og bræði hans. 63. Allt hvað Jesús, guðs son, gjörðigott til lausnar mér, að hita, báli og bruna verði, bölvaður Satan, þér. 64. Þú hefur nú ei með mig meira,myrkra svívirðing, eg er lauguð drottins dreyra dávæn allt um kring. 65. Flý eg til þín, frelsarinn sæti,fegin, og tak við mér, sanna gef mér sálarkæti, sjá, hvað þreytt eg er. 66. Láttu ekki, lausnarinn góði,lengur hrekja mig Satan mitt í syndaflóði, sárt grátbæni eg þig. 67. Samviskunnar eldinn illaútslökk fyrir þitt blóð, so eg megi flokk þinn fylla og feta á lífsins slóð. 68. Herrann Jesú himins og landa,hægan gef mér blund, meðtak þú minn mædda anda á minni dauðastund. 69. Svalaðu mér á sjálfs þíns blóði,sálin þyrst er mín. Ljúfur Jesú, lausnarinn góði, langar mig til þín. 70. Meðan í heimi hér eg hjarihjálpaðu, Jesú, mér, til umvöndunar ei mig spari, eg so lifi þér. 71. Helgum klæð mig heillasóma,herrann Jesú klár, so eg megi sjá þinn ljóma sæl um eilíf ár. 72. Hef eg nú í hættum vandahryggðar byrjað tal, gjört þau ljóð af guðdóms anda: Geðfró heita skal. 73. So skal lykta lítinn óðinn,lof sé drottinn þér. Þeir, sem vilja læra ljóðin, lifi þeir blessaðir. |
