Epithalamia

Epithalamia

Tón: Einum best eg unni.

1. Trúlofunar vers

Hjartkær hjónaefni
hér nýtrúlofuð,
verið í vöku og svefni
vernd Guðs beföluð;
ástir ykkar tengi
elskan drottins ný,
lifið vel og lengi
lukku og farsæld í;
æru og tryggðum innsafnið,
í öllum dygðum sídafnið,
öllum styggðum æ hafnið
af öllum hryggðum frí.

2. Brúðhjóna vers
Bið eg brúðhjón þessi
blíðust drottins náð
annist, elski og blessi
eins í lengd og bráð;
Guð í himnahöllu,
höfundur egtastands,
veri allt í öllu
ykkur víst til sanns,
farsælandi innganginn,
útmælandi framganginn,
indælandi útganginn
ykkar hjónabands.
Ástkær brúðhjón, bundin
bæði saman í eitt,
á friðarins vegum fundin
fylgist vel og greitt;
ást Guðs ykkar blífi
aðstoð, vernd og hlíf,
er hefti, hindri og drífi
hættu, sorg og kíf;
allt gott hreppið, ung og blíð,
sem eftir keppið fyrr og síð
og af því sleppið öngva tíð;
er það heppið líf.

Fel eg ykkur fríðum
frelsaranum á hönd,
á ævinnar öllum tíðum,
öll svo forðist grönd;
hljótið hjúkran milda
himins, sjós og lands,
gnæga, fræga, gilda
gleði hjónabands.
Jesú dauði og dreyrinn klár,
sem dundi um rauð hans píslarsár,
æðst sé brauð og auðlegð fjár
ykkar, sauða hans.

Hraður yður hlýði
hróður, brúðhjón þýð,
glaðværð griða prýði
gróðursprúð ætíð;
bæði glöð nú blíðan
bið eg þið finnið
hæða föðurs fríðan
frið og liðsinnið;
breiðist gæðin óðum að,
eyðist mæðu flóð við það,
leið í græðarans góða stað
greiðist heiðri með.

Unið í ástum skástum,
ung hjón, fjær og nær,
dýrstum, knástum, dástum
drottni skærum kær;
ykkar ætíð gæti
einn Guð, sá allt má,
mein öll mæt hans bæti
mildin ávallt há;
blessan sífellt blífandi,
beggja lífi hlífandi,
angurs kífið ýfandi
óska eg drífi frá.

Hljótið hamingjusama
hægstrar náðar dáð,
njótið framar frama
en frægst er tjáð og skráð;
yðar lyndis yndi,
æðstra græðarans hönd,
bið eg bindi og myndi
bæði um flæði og lönd;
gnæfi um ævi gleðin léð,
gæfan hæf og meðlætið,
lævíss sæfi seðjist geð,
svæfist æ verst[ grönd.