Psalmur um Kristi greftran í von sigursællrar upprisu*

Psalmur um Kristi[1] greftran
í von sigursællrar upprisu
Úr dönsku snúinn.
Má syngja sem: Einn herra eg best ætti etc.

Ó! lamb Guðs ástkærasta,
er mínar syndir barst
og sem bölvan argasta
á krossinn negldur varst.
Þinn líkami látinn sagður
lengi þar hafði ei töf,
er því að aftni lagður
í Jósefs nýja gröf.

Teikn náðar trúfullasta
og traust mynd huggunar,
sem trúin alleinasta
auðmjúk sér tileinkar.
Bölvanin burt er numin,
en blessun jörðunni færð,
því hefur þinn líkaminn
þegið greftrunarværð.

Nú veit eg utan vafa
að vera dáinn þig
og hér með smakkað hafa
helið kalt fyrir mig.
Mína synd, lausnarinn mæti,
mér tókstu burtu frá,
en gafst mér gilt*] réttlæti,
svo Guði eg þókknast má.

Ritningin mátti ei rjúfast,
rigtug á alla lund,
því varstu, lamb guðs ljúfast,
lagður niður í grund.
Fyrirmyndanir fríðar*
fyllt hefur þú upp vel;
eg sé þar jafnt tilhlýða
Jónas og Daníel.

Hveitikorn ertu hið hreina
hér í jörð niður sáð.
Eftir þrjá daga eina
aftur með stærstri dáð
upprisinn ertu séður,
ástkær lausnari minn,
ávexti mestum meður
mannkyni framboðinn.

Svo er þín jarðan sæla,
sakleysis vottur einn
sem áður um réð mæla
andi þinn, forðum, hreinn.
Fyrir því flærð var engin
fundin í munni þín,
vegsamleg var þér fengin
að vísu greftran fín.

Upphefðar forspil fríðast
framskín hér einnin[n] [?] með
svo sem þér var nú síðast
sannlega virðing téð,
að þú með sigri æðstum
upprisir dauðum frá
og þig á hæðum hæstum
hér eftir létir sjá.

Mína gröf mun eg eigi
meir óttast héðan í frá,
þar sem þú hefur legið
í þinni daga fá.
Gröfin þín gjörir mína
gleðilegt svefnhús eitt;
soddan hughreysting fína
hefur þú, Guð, mér veitt.

Ég er nú, Jesú góði,
jarðaður ásamt þér,
þveginn í þínu blóði,
þegar eg skírðist hér;
dýrstur þinn dauða kraftur,
drottinn, það hefur veitt,
lát þú mig einnin[n] [?] aftur
upprísa með þér greitt.

3.7 gyldt, hdr.
4.5 frydar = friðar ?