Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ésúsarrímur 1Fyrsta ríma
ÉSÚSARRÍMUR
Bálkur:Ésúsarrímur
Fyrsta ljóðlína:Þundur styrki þrótt og list
Höfundur:Tryggvi Magnússon*
Heimild:Tryggvi Magnússon: Ésúsarrímur.. bls.7–16
Viðm.ártal:≈ 1950
Flokkur:Rímur
Fyrsta ríma
1. Þundur styrki þrótt og listþagnar sið að banna. Ég vil yrkja’ um Jesú Krist jöfur Gyðinganna.
2. Gefið hljóð og hlýðið áhvað ég nú vil inna. Gjörvöll þjóðin mæta má mærðar skemmtan finna.
3. Mér er ei um málið létt,margt vill hugann þreyta. Varla ríman verður slétt, vil þó orku neyta.
4. Örg og leið er ævin mín,allt trúi’ eg henni spilli; bæði vantar brennivín, bjór og kvenna hylli.
5. Ef mér gæfi’ í ljóða launLofnin mundar klaka ástir sínar, andans kaun af mér hlyti’ að taka. * *. *6. Róma stýra veldi vann virðulegur sjóli, Ágústus nam heita hann, háum sat á stóli.
7. Mörgum foldum fylkir sáfrægur stýra náði; Serkland bæði’ og Afríká, einnig Grikkja láði.
8. Germaníu gramur réð,Gallíu átti’ ’ann líka, Persía, Spánn og Prússland með prófuðu kosti slíka.
9. Einnig stýrði EgyptóÁgústus í Rómi, Hilmir Sýrland hafði þó. – Hans var mikill sómi. –
10. Lönd, er kappar kenndu um heim,keisarans forsjár nutu. Býsna margir þengli þeim þjóðkonungar lutu.
11. Heródes hét af þeim einn,undirförull, slægur, ódáðanna ei til seinn, – af þeim varð hann frægur.
12. Löndum stýra vísi vannvart í sessi hvikull. Júðaríki réði hann, ranglátur og svikull.
13. Járnahlynur Jósep hétJúða einn í landi. Nýtur bjó í Nazaret nauða firrtur grandi.
14. Snikkari var og mund þess mannsmun til verks ei spöruð; María nefndist heitmey hans, hyggin, væn og fjöruð.
15. Það bar til í þennan mund,þannig sagan kenndi, alein heima auðs var grund, engill til hennar vendi.
16. Sendur háum himni fráhelgur mælti engil: „Hafa náir hug þér á himna stæltur þengill.
17. Heil og sæl, þú heppna frú,hrintu frá þér kvíða; Drottins náðar nýtur þú niftin einkar fríða.“
18. Hildur glóða Hlés varð núhræðslu slegin æði, af því veðrið ei veit sú á sig hvaðan stæði.
19. Tjáir engill: „Unga mey,óttans farga skrifli. Himna þengill, hann mun ei hafa marga’ að fífli.
20. Þú munt fæða arfa einn,átt hann Jesúm kalla, sá Jehóvah sonur hreinn synd mun þekkja varla.
21. Veldi Davíðs víst skal fáviður rammur sverða, hans mun ríki aldrei á endir nokkur verða.“
22. „Illa trúa eg má þér,“auðs kvað fögur spraka, „því að enginn maður mér meydóm frá réð taka.“
23. Lofts nam ferðalangurinnljósust svörin spjalla: „Seggir munu soninn þinn son hins æðsta kalla.
24. Helgum anda væri’ í vilvið þig leik að eiga; Sikling hæða hlakkar til hjá þér hvíla mega.“
25. „Það væri gaman,“ þernan tér,„það myndi engu spilla. Orð þín rætist öll á mér; em eg Drottins frilla.“
26. Mætur réði Mikkas spámyndi Kristur alinn Betlehems í breiðri krá, buðlung æðstur talinn.
27. Svo var það á samri tíðsjóli Rómar mætur utan tafar öllum lýð orð sín flytja lætur.
28. „Skipun gef ég,“ skjöldung tér,„skilja það allir mega manntal hefja höldarner um heim gjörvallan eiga.
29. Um það sjái aldirnarað sig fái talda, og til sinnar ættborgar á sérhver að halda.“
30. Betlehem var borg Davíðs,borinn í henni var hann; fyrrum gramur Gyðinglýðs, gullkórónu bar hann.
31. Öðlings Davíðs ættum frá,– um það sögur skrafa – Jósep með og Máríá munu verið hafa.
32. Betlehems til borgar þvíbæði arka náðu. gisti háu húsi í húspláss ekki þáðu.
33. Það á náttarþeli var.– Þegnar knáttu sofa. – Fylkir Júðans fæddist þar fjárhúss- úti í -kofa.
34. Móðir Jesú Máríamyndi hann að bragði allan reifum innpakka og í jötu lagði.
35. Áðurnefndri nóttu á– niftum hermir saga – sínum kindum sátu hjá sauðamenn í haga.
36. Hjá þeim allt í einu stóðengill drottins sprækur. Vindbláin og Viðris fljóð vafði ljómi stækur.
37. Hugann misstu hirðarner,hjörtun sigu niður. „Ei ég vildi,“ vængja tér Viðrir, „skelfa yður.
38. Fagnaðs yður flyt ég boð– flesta mun þau varða. – Fæddur er og vafinn voð vísi allra jarða.
39. Kristur í Davíðs þorpi þar,þið munuð ramma á ’ann; í jötu lagður víst hann var. Viljið þið fara’ og sjá ’ann?“
40. Þannin hjalar vængja ver,Vann þá til hans dansa óvígur frá himni her; hlífar *skyggðar glansa.
41. Hrímnis skalla hildingi,Herjans skrýddur flíkum, herinn allur hrósaði hátt með orðum slíkum:
42. „Lof sé *dýrðar *Gandálf GautGangráðs vífs í fjósi; hjaldur fari’ af foldu braut, friðinn bragnar kjósi.
43. Velþóknun sé virðum meðvísis *röðulsala.“ Englaskarinn allur réð orðin þessi gala.
44. Því næst engla ægur herupp til himins sprangar, hissa stóðu hirðarner, hræðslan megn þá fangar
45. Eftir þessa atburðiei til víga gjarnir Betlehems í heimkynni hlupu sauðrekarnir.
46. Máríu sáu sauðmenni– sú var þá í vanda. – Jesús lá í jötunni, Jósep hjá nam standa.
47. Hirðar sögðu lýði landsljóst, hvað nú vann greina, alla rak í rogastans ræðu við hjarðsveina.
48. Síðan aftur arka náálmaviðir traustu; leifturvega lofðung þá lofuðu hárri raustu.
49. Öðlings burðar eftir náttaskar sterkir rómu austurvegs úr víðri gátt vitringarnir kómu.
50. „Hvar er alinn öðling lands?“Ýtar spurðu fróðir, „lengi höfum leitað hans lúnir og göngumóðir.
51. Hans vér stjörnu höfum séðhátt á lofti skína, lotning hæsta, heiður með; honum viljum sýna.“
52. Heródes nær heyrði aðhilmir væri fæddur, honum leist ei hót á það; hann varð býsna hræddur.
53. Kóngur presta kalla fer,kænn í pretta ráðum, kenndur að verstu klækjum er. – Kemur þetta bráðum. –
54. Stillir spyr nú klerka, hvarKristur fæðast eigi. „Í Betlehem,“ ansað var, „ætlum vér skriftin segi.“
55. Fylkir lætur fróða þrjáferðir þangað inna; öðling segja áttu frá ef þeir piltinn finna.
56. Sjálfur þóktist sveininumsýna vilja heiður; fölskum búinn fláræðum fólskuhundur leiður.
57. Buðlungs gættu boðskapar,Betlehems á traðir vappa náðu vitringar voðalega glaðir.
58. Vitringar með visin bein– vann svo ritning inna – í því húsi ungan svein og hans móður finna.
59. Jesúm glöddu brjótar *baugsbúnir geði kyrru, Hölga rauðu ræfri *haugs, reykelsi og myrru.
60. Héldu síðan *heimleiðes,– hirtu ei par um annað. – En að hitta Heródes hafði Guð þeim bannað.
61. Er til kóngs þeir ekki gá,ofsabræði gripinn, leiður verður lofðung þá ljótur mjög á svipinn.
62. Heyra vildi hildingur,hræsnislund með arga, Drottins hvar við hefðist bur; honum vildi farga.
63. Júðakóngur vondur vannverkin ljótust gera: Betlehems í breiðum rann börnin öll lét skera.
64. Þeygi argur eyða kannenglakóngsins jóði, af því Jósep undan rann unga með og fljóði.
65. Illskan gylfa þrautir þóþeim á herðar lagði; flýðu öll til Egyptó, eins og Guð þeim sagði.
66. Heródes sitja heima vann– hrædd við kóng þau vóru. – Þegar Fjandinn hirti hann heim þau aftur fóru. * * *67. Sljór er orðinnn óðar dörr, *ýtir stála *trausti; því skal lekur Kjalars knörr hvíla sig í nausti.
68. Svefnin þjáir mann og mey,*magn ei fæst í stöku. Best er að láta Bömburs fley bíða næstu vöku. |
