Þorraljóð

Er fjalla tinda forna þekur alla
í frerum vinda „býsnin drífu salla“
>og hvítna háar heiðar
af himinbornum snjó,
>en norðurljós um leiðar
þar lýsa mönnum þó –
>þorrablót þá er gott að halda,
>þorrablót þíði limu kalda,
>þorrablót !

Við þekkjum allir ætt hins forna tiggja,
er við stefnum hér nú blót að þiggja,
>þó svalbrjóstaðan segi
oss seggir tíðum þann,
>við æðra höldum eigi
nú annan neinn en hann;
>svinn og svöl, að sögum feðra vorra,
>svinn og svöl sögð er ættin þorra,
>svinn og svöl!

Af gamla Snæ er sagt á margar leiðir,
en sannleik allan reyndin best þó greiðir:
>hann lifði fyrir löngu
og lifir enn um stund,
>í hreti’ oft hollur ströngu,
en helst þó Ísagrund –
>Frosta bur frægr þótti mengi,
>fyrri hver framan taldi lengi
>Frosta bur.

Því maklegt er að minnast hans í ljóðum,
hann margan veitir hagnað norðurþjóðum!
>Og dætur á hann dýrar,
þær Drífu bæði og Mjöll,
>svo hollar mjög og hýrar,
og helst um eyðifjöll!
>Kára kyn kuldann þolir vetra,
>Kára kyn kveðum mörgu betra,
>Kára kyn!

Nú frá er sagt, hve fornir lýðir töldu,
er Fornjóts buri sér að áum völdu;
>þeir vissu hvað þeir vildu
og voru fremri því,
>er norna sköp þeir skildu,
oft skötnum heimi í:
>Þorri þeim því var blótinn tíðum,
>Þorri þeim þótti nýtur lýðum,
>Þorri þeim!

Og barna Snæs hann sjálfur er hinn mesti,
er snjóa ríki títt á grundu festi:
>hann byrgir svo til bjargar
með breðafönnum jörð
>og rætur miðlar margar
í móabörðin hörð.
>Gorr og Norr, Gó er sjálf hin þriðja,
>haust og vor hans vér köllum niðja,
>haust og vor.

Nú sólin var í suðurheim um stundu
og svellin þekja vora fósturgrundu!
>En, Þorri, hlífðu henni
og hertu merg og blóð,
>svo kuldans eigi kenni
né klaka ráða þjóð!
>Kári þó kveði ljóðin hríða,
>snifin snjó sæld hún megi bíða,
>snifin snjó!

En álfröðull, er endrborinn nýja
í öllum heimi vekur frjóvgan hlýja,
>um Þorra og Gó að gæðum
þess getið verður þjóð,
>hvern bjarnaryl í æðum
þau ólu norðurslóð —
>sumri mót síðan grænka hlíðir,
>álfablót á þá fold sem víðir,
>álfablót!

Svo látum oss að lokum þess nú biðja,
að land þeir styðji, alla Fornjóts niðja!
>Svo eldr og ægir bæði
að auð því verði og seim
>og farmönnum um flæði
enn fleygi byrinn heim!
>Verði vor! þiggðu blótið, Þorri!
>þrek og þor þjóð að efla vorri,
>þrek og þor!