Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Vorvísa 1866Fyrsta ljóðlína:Nú andar sunnan blíður blær
Höfundur:Kristján Jónsson Fjallaskáld
bls.104
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:1866
1. Nú andar sunnan blíður blær>og blóm í dala-skjóli grær og lóan syngur ljóðin blíðu, en lækir niða’ á engi fríðu, >nú allt er glatt og allt er kátt >og yngdan gleður sig við mátt.
2. Fríð eru glaðra fugla hljóð,>fríð eru vorsins sigurljóð, fagur er dagsins fyrirboði, fagur er gullinn aftanroði, >fagurt er blóm í fjallahlíð, >fögur er lindin tær og blíð.
3. Eg finn þó eitt sem fegra er>og framar öllu skemmtir mér, það ertu, meyjan munarbjarta; þitt milda augað, hreina’ og svarta, >sem vekur yndi’ og veitir frið, >ei vorsins himinn jafnast við.
4. Síblómgan rósar-reit eg finn>á roðaskærri drósar kinn, sem unun veitir anda mínum og eilíft vor í faðmi þínum. >þín ástar-röddin engilhrein >má enda kveikja líf í stein.
5. Við minnar ævi hinsta haust,>er heljar-storma dynur raust, er linnir gleði lífs og harmi og lúið hjarta frýs í barmi, >þegar um ítra æsku-stund >fyr örlög fram eg hníg á grund,
6. ef að þú, bjarta bauga-gná,>um beð minn lágan gengur þá, æ, skreyttu leiðið litlu blómi og ljúfum segðu ástar-rómi: >„Tárvætta þiggðu tryggðar-gjöf, >því tryggðföst hjörtu’ ei skilur gröf.“ |
