Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
GlaumbæjarhrafninnFyrsta ljóðlína:Krummi á kirkjuturninn
Höfundur:Agnes Guðfinnsdóttir*
Viðm.ártal:≈ 1925
1. Krummi á kirkjuturninner kominn enn í dag. Mér brá er buldi í eyrum hans banvæna feigðarlag.
2. Nú gægist ég út um gluggann,já, garmurinn situr þar enn, krunkar svo kátur í bragði og kallar á feiga menn.
3. Og alltaf í réttar áttirhann ólukku nefinu snýr, þó virðist þar enginn veikur, hann veit hvað í þokunni býr.
4. Þá langur tími ei líður,er líkfylgd úr sömu átt, með klukknahringing er kölluð og kirkjan er upp á gátt.
5. Á krosstré hann svartur siturog sendir út feigðaróð. – En fótum sínum ei forráð hann finnur við dánarhljóð.
6. Er glaður hann gogginn brýnir,þá gerist á stundinni margt, – því fúið var tréð í falsi og féll oná hlaðið hart.
7. Krummi með kunnáttu sinniþað kunni ei fyrir sjá, missti flugið og mætti miður sín jörðinni á.
8. Fljótlega flugið greip hann,fim voru vængjatök, og geystist með gargi í burtu, gild voru til þess rök.
9. Hann kom ekki á kirkjuna lengi,ég kunni því mætavel, því náhrafn er nornagestur, ég neyðarboða hann tel. |
