Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
UmrenningarFyrsta ljóðlína:Með roðskó á fótum og rifinn mal
Höfundur:Agnes Guðfinnsdóttir*
Viðm.ártal:≈ 1925
1. Með roðskó á fótum og rifinn malrölta þau kunnar slóðir, kveinka sér við því sem koma skal, kúguðu forlögin sprund og hal. Dagar dimmir og hljóðir – deyjandi hjartans glóðir.
2. Um hrörnandi limi hrollur fer,það hriktir í blaðlausum greinum. – Í þessum skógi, einmitt hér þau áttu sér fund í leynum, – það var þeirra vornæturvaka, nú virðist þeim langt til baka.
3. Sól skein á hauður þá sumarnótt,það sást ekki vottur af skýjum. Skógurinn angaði ofur rótt, angan af blöðum nýjum. Þau glöddust við ljós og liti, þá logaði æskunnar viti.
4. Að lokaþættinum líður ótt,langur er vegur farinn. Haustið er komið og helköld nótt, heimili vantar og arin. Fölnaða laufið fýkur. Fyrsta mjöllin rýkur.
5. Þau hímdu við runna, hríðin var svört,horfinn kjarkur og dugur. Þau mundu enn hvað æskan var björt og ástar viðkvæmur hugur. Mjúkur er mjallarbeður. Marga hvíldin gleður.
6. Þau fundust í skafli, frosin, dauðá fornum æskunnar slóðum. Þau enduðu líf sitt ofursnauð, ekki með grát eða hljóðum. Ólánið eltir marga. Eilífðin mun þeim bjarga. |
