SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. Innskráning ritstjóra |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
ÍslendingabragurFyrsta ljóðlína:Vaknið! vakið! verka til kveður
Höfundur:Jón Ólafsson ritstjóri
Heimild:Baldur. bls.4. tölublað, 19. mars 1870, bls. 15
Viðm.ártal:≈ 1875
Tímasetning:1869
Skýringar
Íslendingabragur birtist fyrst í Baldri, 4. tölublaði, 19. mars 1870, og segir þar að hann sé „orktur sumarið 1869, þá er stjórnarbótarmáls-frumvörpin lágu fyrir alþingi“. Hrökklaðist Jón í framhaldi af því til Noregs vegna eftirmála þeirrar birtingar.
1. Vakið! vakið! verka til kveðurváleg yður nú skelfinga tíð! Vaknið ódeigum Ýmishug meður: Ánauð búin er frjálsbornum lýð! Þjóðin hin arma, hin hamingju-horfna heillum og frelsi vill stela oss frá og níðingsvaldi hyggst oss hrjá, hyggur okkur til þrælkunar borna. Án vopna viðnám enn þó veitum, frjálsir menn! og ristum Dönum naprast níð, sem nokkur þekkir tíð.
2. En þeir fólar, sem frelsi vort svíkjaog flýja í lið með níðingafans, sem af útlendum upphefð sér sníkja, eru svívirða og pest föðurlands! Bölvi þeim ættjörð á deyjanda degi, daprasta formæling ýli þeim strá, en brimrót, fossar, fjöllin há veiti frið stundar-langan þeim eigi! Frjáls því að Íslands þjóð hún þekkir heims um slóð ei djöfullegra dáðlaust þing en danskan Íslending!
3. Lúta hljótum vér lægra í haldi,lýtur gott mál, því ofbeldi er rammt! En þótt lútum vér lyddanna valdi, lútum aðeins nauðugir samt! Frelsisins sjálfir ei flettum oss klæðum, frjálsir vér samþykkjum aldregi rangt! því víst oss hefnt þess verður strangt! Von um uppreisn oss heitt brenni í æðum! Það þussa þjóð er geymt, sem þeygi oss er gleymt! Því ristum Dönum naprast níð, sem nokkur þekki tíð. |