Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Þorbjörn kólkaFyrsta ljóðlína:Á áttæringi einn hann reri
Höfundur:Grímur Thomsen
bls.58
Viðm.ártal:≈ 1900
Flokkur:Kappakvæði
Skýringar
Birtist einnig í Óðni 5. tbl. 1. árg. 1905.
1. Á áttæringi einn hann reri,ávallt sat á dýpstu miðum, seggur hafði’ ei segl á kneri, seigum treysti’ hann axlaliðum; enginn fleytu ýtti úr sandi, ef að Þorbjörn sat í landi.
2. Vissu þeir að veðurglöggurvar hann eins og gamall skarfur, hjálparþurfum hjálparsnöggur, i hættum kaldur bæði og djarfur; forustu garpsins fylgdu allir, en – flestir reru skemmra en kallinn.
3. Spölur er út að Sporðagrunni,Spákonufell lil hálfs þar vatnar og hverfur sveit í svalar unnir; sækja færri þangað skatnar. Einn þar færi um gildar greipar í góðu veðri Þorbjörn keipar.
4. Sér hann upp að sorta dregursuður yfir Kaldbakstindi, hankar uppi, heim er vegur helst til langur móti vindi; tekur Þorbjörn þá til ára; þykknar loft og ýfist bára.
5. Á Olnbogamið er inn hann kemur,ofsarok af landsynningi sópar loft og sjóinn lemur saman og upp í skaflabyngi, — ein þar hrökklast ferðlaus ferja, fyrðar uppgefnir að berja.
6. Tók hann skipið í togi’ á eftir,tveimur árum hlýddu bæði, fótinn annan fram hann réttir, fleyin óðu’ á bægslum græði; bólgnar skafl til beggja handa, bognir menn i austri standa.
7. Annað skip með ýta þjáðaupp hann tók á Bjargamiði, fram þá rétti’ hann fætur báða, flutu þrjú með sama sniði. Öll þau lentu heil á hófi, en — heldur sár var Þorbjörns lófi.
8. Margar fórust fiskisnekkjurfyrir Skaga sama daginn, margar konur urðu ekkjur; yndi og stoð þær misstu í sæinn. En – þar var eigi Þorbjörn nærri; þær hefðu annars verið færri. |
