Söfn

Íslenska

Bragi

Íslenska

Kópavogur

Mosfellsbær

Borgarfjörður

Dalasýsla

Húnaflói

Skagafjörður

Haraldur (Svarfdælir)

Þingeyjarsýslur

Árnessýsla

Vestmannaeyjar

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Flokkar

Allt (3139)

Afmæliskvæði (14)

Annálskvæði (1)

Ádeilukveðskapur (1)

Ákvæðaskáldskapur (1)

Ástarljóð (32)

Baráttukvæði (1)

Biblíuljóð (2)

Brúðkaupsljóð (9)

Bæjavísur (2)

Bænir (1)

Bænir og vers (25)

Eddukvæði (30)

Eftirmæli (41)

Ellikvæði (7)

Formannavísur (22)

Fræðsluljóð (3)

Gamankvæði (31)

Grýlukvæði (8)

Harmljóð (3)

Háðkvæði (4)

Hátíðaljóð (6)

Háttatöl / Háttalyklar (1)

Heilræði (10)

Heimsádeilur (8)

Helgikvæði (47)

Hestavísur (1)

Huggunarkvæði (2)

Hyllingarkvæði (2)

Jóðmæli (3)

Jólaljóð (5)

Kappakvæði (5)

Konungalof og fyrirmenna (2)

Kveðið fyrir börn (3)

Kvæði um biskupa (6)

Kvæði um heilaga menn (1)

Leppalúðakvæði (1)

Lífsspeki (5)

Ljóðabréf (18)

Matarvísur (1)

Minningar- og erfiljóð (29)

Náttúruljóð (52)

Rímur (204)

Sagnadansar (52)

Sagnakvæði (4)

Sálmar (417)

Sjóhrakningar (2)

Sorgarljóð (1)

Sónarljóð (14)

Særingar (1)

Söguljóð (13)

Tíðavísur (15)

Tregaljóð (6)

Vetrarkvæði (2)

Vikivakar (13)

Vögguljóð (5)

Ýkjukvæði (5)

Þjóðkvæði (1)

Þorrakvæði (4)

Þululjóð (5)

Þulur (2)

Ættjarðarkvæði (54)

Ævikvæði (6)

Ævintýrakvæði (3)

Náhrafnarnir

Fyrsta ljóðlína:Gekk ég í húmi / um hringa storð

Höfundur:Höfundur ókunnur

Þýðandi:Jón Ólafsson ritstjóri

Heimild:Jón Ólafsson: Ljóðmæli (1866-1893). Þriðja útgáfa aukin.

bls.14-17

Bragarháttur:Fornyrðislag

Viðm.ártal:≈ 1875–1900

Skýringar

Eftir dönsku þjóðkvæði

Gekk ég í húmi
um hringa storð,,
ýrði úrigt
el úr lofti,
kalt var veður,
klaki yfir jörð,
frost og fjúk
og fannskefli.

Heyrðag hrafna tvo
hræsoltna
krunka kjávísa
of kolli mínum;
feigð var þeim í augum,
í flugi illviti,
hungur í kviði
en hor í beinum.

Hinn svaraði:
„Um heiðar fór ég,
of firnindi og fjalldrög;
und felli háu
á holurð gaddþaktri
gat ég að líta
ferðamann
fjörvi ræntan.

Enginn veit
hve um hann fór;
hundur hans, Tryggur,
frá honum strokinn;
unnusta hans,
er hann ástum leiddi,
annan ungan svein
örmum vefur.“

„Fljúgum, fljúgum,
fláum ket af beinum,
kroppum augastein
út út höfði;
úr lokkum ljósgulum
er léku um vanga,
skulum við hrafnsungum
hreiður gera.“

Flugu náhrafnar
um fjöll og heiði,
holu hljóði
klökuðu hræfuglar;
heyrðag af vængjaþyt
veður í lofti,
feigðargust
af flugi þeirra.

Sól mun á vori
svellgadd þíða
en ferðamanns bein
munu bleik og skinin;
hol mun þá hauskúpa
og höfuðbein
höfð að hásæti
á hrafnaþingi.
(18)68.