Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jón M. ÓsmannFyrsta ljóðlína:Ljósum tárum laugast jörð
Höfundur:Gísli Ólafsson frá Eiríksstöðum*
bls.27–29
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1914
Flokkur:Minningar- og erfiljóð
Jón M. Ósmann ferjumaður á vestri Héraðsvötnum í Skagafirði drukknaði í Héraðsvatnaósi vorið 1914.
1. Ljósum tárum laugast jörð, –lokuð vinarbráin. Alltaf þyngjast örlög hörð: Ósmann! Þú ert dáinn.
2. Um þig hélt ei heimurinnhendi ríkmannlegri. Samt var andans auður þinn öllu gulli fegri.
3. Margur að þínu brauði bjóí byljum ferðalagsins. Veganestið nauma þó nægði vel til dagsins.
4. Þegar snauðra þrekið dvín,þreyta og kuldi lamar, blessuð hjálparhöndin þín hreyfist aldrei framar.
5. Vinur ljóða og lista varst,lifðir sönnum gróða, út af mælsku-brunni barst bragamálið góða.
6. Með hreysti og fræknleik fórstu leynt,færðir ei slíkt í letur. Ægir hefir eflaust reynt afl þitt flestum betur.
7. Fram um breiðan báruvöllbylgjuróts í skvaki tök þín gleymast ekki öll, aldni fjögramaki!
8. Þegar laustu brims að beð,boðum heljar sleginn, ég veit þú hefir, vinur! séð vitann hinum megin.
9. Var ei sæl hin síðsta nóttog sætust banaskálin er dætur Ránar hægt og hljótt hófu þig fram í álinn?
10. Þegar sól úr sævi rjóðsendir morgunljósin syngur ei lengur sólarljóð svanurinn fram við ósinn. |
